Umowa o pracę na czas określony rozwiązuje się z upływem czasu, na który została zawarta. Jeżeli jest jednak zawierana na okres dłuższy niż 6 miesięcy, to strony mogą przewidzieć dopuszczalność wcześniejszego rozwiązania tej umowy za 2-tygodniowym wypowiedzeniem.Możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy zawartej na czas określony musi zostać uzgodniona między stronami stosunku pracy. Na ogół zapis o wypowiedzeniu umieszczany jest w umowie o pracę już w momencie jej zawierania. Dopuszczalne jest jednak także wprowadzenie takiej klauzuli do treści umowy o pracę już w trakcie zatrudnienia (w drodze zawarcia porozumienia zmieniającego, tj. aneksu do umowy). Istotne jest jedynie, aby pracownik i pracodawca złożyli zgodne oświadczenia woli co do dopuszczalności wcześniejszego rozwiązania umowy o pracę za 2-tygodniowym wypowiedzeniem.
Wypowiedzenie umowy na czas określony bez specjalnej klauzuli
Do wypowiedzenia umowy na czas określony może dojść tylko wówczas, gdy została ona zawarta na co najmniej 6 miesięcy i gdy w jej treści przewidziano możliwość wypowiedzenia. Mimo braku takiej klauzuli, do wypowiedzenia może dojść, gdy na taką możliwość wskazano w informacji o warunkach zatrudnienia.
Jeżeli jednak, w samej umowie o pracę nie znalazł się zapis dopuszczający jej rozwiązanie za wypowiedzeniem, ale pracodawca przedstawił pracownikowi na piśmie informację o warunkach zatrudnienia, w której wskazał, że umowa może zostać rozwiązana z zachowaniem 2-tygodniowego okresu wypowiedzenia, to wypowiedzenie jest możliwe. W takim przypadku należałoby uznać, że jeżeli pracownik po zapoznaniu się z tą informacją nie zgłosił pracodawcy sprzeciwu co do zapisu o obowiązującej strony długości okresu wypowiedzenia umowy o pracę, to de facto wyraził zgodę na możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy za wypowiedzeniem. Zastrzeżenie dopuszczalności rozwiązania za 2-tygodniowym wypowiedzeniem umowy o pracę zawartej na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy może być bowiem dokonane przez każde zachowanie się stron, które ujawnia ich wolę w sposób dostateczny (wyrok Sądu Najwyższego z 4 lipca 2001 r., I PKN 527/2000).
wyrok Sądu Najwyższego z 4 lipca 2001 r. (I PKN 527/2000).
art. 29 § 3 pkt 4, art. 33, art. 1671 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).
Zobacz także:
