Minister zaznaczył w piśmie, że instytucje kultury zgłaszają, że definicja „działalności niegospodarczej” jest nieprecyzyjna. Problemem jest więc ustalenie, czy część prowadzonej przez nie działalności powinna być traktowana jako działalność inna niż gospodarcza, a zatem czy dokonywane nabycie towarów i usług wykorzystywane jest do celów innych niż działalność gospodarcza.
Preproporcja w 2016 roku – stanowisko ministra finansów z 22 marca 2016 r.
Dnia 22 lutego 2016 roku minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński wystosował do ministra finansów Pawła Szałamachy pismo o uzyskanie jednolitego stanowiska dotyczącego stosowania przez instytucje kultury tzw. wskaźnika preproporcji (zwanego w ustawie sposobem określenia proporcji) wprowadzonego przepisami (art. 86 ust. 2a-2h) ustawy z 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług.
Dnia 22 marca 2016 r. minister finansów w piśmie o sygn. PT3.8101.5.2016.LBE.88 odpowiedział na pismo ministra kultury. Stwierdził w nim m.in. że sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT (n. otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności trudnych itp.). Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.
W przypadku instytucji kultury, które podejmuje nieodpłatne przedsięwzięcia w celach promocyjnych i marketingowych, a ich efektem ma być poszerzenie grona widzów, którzy skorzystają ostatecznie z odpłatnej usługi świadczonej przez daną instytucję kultury, mogłoby spełniać do uznania ich za związane z działalnością gospodarczą. Ocena każdego przypadku wymaga jednak analizy.
Minister finansów spodziewa się, że instytucje kultury będą w najbliższych miesiącach składać wnioski o wydanie interpretacji indywidualnych.
Zobacz także:
