Dodatek za wieloletnią pracę, popularnie zwany dodatkiem stażowym, generalnie jest świadczeniem obligatoryjnie przysługującym pracownikom zatrudnionym w instytucjach kultury. Prawo do niego wprowadza bowiem ustawa o działalności kulturalnej.
Jak pracownikom instytucji kultury wypłać dodatek stażowy, funkcyjny oraz specjalny
Pracownicy zatrudnieni w instytucjach kultury nabywają prawo do dodatku stażowego po osiągnięciu określonego stażu zawodowego i jest to świadczenie obligatoryjne. W stażu tym uwzględnia się nie tylko okresy zatrudnienia w ramach umów o pracę. Dlatego warto sprawdzić jakie.
Dodatek stażowy
Pracownikowi instytucji kultury przysługuje on w wysokości wynoszącej po 5 latach pracy 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego danej osoby (art. 31 ust. 2 ustawy o działalności kulturalnej). Następnie wzrasta on o 1% za każdy kolejny rok pracy – aż do osiągnięcia poziomu 20% wynagrodzenia.
Pracownik zatrudniany w gminnym ośrodku kultury, w którym nie wprowadzono odrębnych zasad wynagradzania, przedłożył dokumenty potwierdzające 25-letni okres zatrudnienia. Mimo to osobie tej przysługuje dodatek stażowy w wysokości odpowiadającej 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego, ponieważ taką maksymalną stawkę dodatku przewiduje ustawa o działalności kulturalnej. Wyższą stawkę dodatku stażowego mogą określać przepisy zakładowe (układ zbiorowy pracy lub regulamin wynagradzania), ale te nie zostały wprowadzone u pracodawcy.
Nieważny sposób rozwiązania poprzednich umów o pracę
Do okresów pracy, od których uzależnione jest prawo do dodatku stażowego oraz jego wysokość wliczamy m.in. wszystkie poprzednie zakończone okresy zatrudnienia (art. 31 ust. 3 ustawy o działalności kulturalnej). Nie ma więc tu znaczenia ani rodzaj umowy o pracę, ani wymiar czasu pracy, ani sposób rozwiązania poprzedniego lub poprzednich stosunków pracy. Nie jest też istotne, czy poprzednie zatrudnienie miało miejsce w instytucjach kultury, czy też u innych pracodawców.
Pracownik podejmujący pracę w teatrze przedłożył świadectwa pracy z poprzednich miejsc pracy potwierdzające 15-letni staż zawodowy. Dodatek stażowy u tego pracodawcy wypłacany jest według zasad określonych w ustawie o działalności kulturalnej. Przy ustalaniu jego wysokości pracodawca nie uwzględnił jednego z udowodnionych okresów zatrudnienia, ponieważ z przedłożonego świadectwa pracy wynika, że zakończył się on rozwiązaniem umowy o pracę w trybie art. 52 kp (bez wypowiedzenia z winy pracownika), a więc popularną dyscyplinarką. Pracodawca nie miał podstaw do takiego wyłączenia. Zgodnie bowiem z art. 31 ust. 3 ustawy o działalności kulturalnej, przy ustalaniu uprawnień do dodatku stażowego brane są pod uwagę wszystkie zakończone okresy zatrudnienia – bez względu na tryb rozwiązania umowy o pracę. Wyłączając okres zatrudnienia zakończony dyscyplinarką, pracodawca zaniżył staż zawodowy tego pracownika, a tym samym wysokość przysługującego mu dodatku stażowego. W przyszłości będzie to skutkowało koniecznością przeliczenia dodatku oraz jego wyrównania za okres wsteczny – wraz z należnymi odsetkami.
- Art. 2, art. 221, art. 361, art. 51, art. 52, art. 61 art. 772 , art. 1741, art. 205 § 4 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.).
- Art. 26a, art. 31, art. 31d ustawy z 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 406 ze zm.).
- § 1, § 2 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz.U. nr 62, poz. 286 ze zm.).
- § 2, § 6–7 rozporządzenia ministra kultury i dziedzictwa narodowego z 22 października 2015 r. w sprawie wynagradzania pracowników instytucji kultury (Dz.U. z 2015 r. poz. 1798).
Zobacz także:
Tagi: dodatek do wynagrodzenia
