Stosowanie systemu przerywanego czasu pracy może być szczególnie korzystne wtedy, gdy np.:
Przerywany czas pracy – za zgodą związków lub delegatów załogi
Wszędzie tam, gdzie praca potrzebna jest np. przez jakiś czas rano, a potem dopiero późnym popołudniem zwykły system czasu pracy, zakładający ciągły bieg czasu pracy od rozpoczęcia pracy do jej zakończenia nie sprawdza się – powoduje wprost zwiększone koszty zatrudnienia. Czasami wystarczy wprowadzenie 1-godzinnej przerwy niewliczanej do czasu pracy.
- działalność pracodawcy związana jest z bardzo dużym natężeniem pracy rano (od 8.00 do 11.00) i późnym popołudniem (od 16.00 do 19.00), zaś w środku dnia obłożenie pracą jest kilkakrotnie mniejsze (pracodawca zatrudnia kilkanaście osób, z czego tylko dwie potrzebne są w środku dnia).
- pracodawca zatrudnia pracownika (kierowcę) po to, by dowoził pracowników na teren budowy i przywoził ich po zakończeniu pracy.
Za czas przerwy należy się połowa pensji przestojowej
Przerywany system czasu pracy pozwala na wprowadzenie w ciągu dnia jednej przerwy w pracy, nie dłuższej niż 5 godzin. Przerwa nie jest wliczana do czasu pracy, a pracownik może swobodnie nią dysponować. Za jej czas pracownikowi przysługuje jednak prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju.
W przypadku kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym (oraz w przewozach na potrzeby własne) przerwa także zasadniczo nie może przekraczać 5 godzin. Może być dłuższa – jednak nie więcej niż 6 godzin – jeśli kierowca wykonuje przewozy regularne, a dobowy wymiar czasu pracy nie przekracza 7 godzin.
Wprowadza się w układzie zbiorowym lub w porozumieniu z delegatami załogi
Do sierpnia 2013 r. przerywany czas pracy mógł być wprowadzony jedynie w układzie zbiorowym pracy, ale już nie w regulaminie pracy czy umowie o pracę. Brak układu zbiorowego wykluczał wprowadzenie tego systemu, a zatem mało który z pracodawców mógł skorzystać z tej możliwości.
Jedynie u pracodawcy będącego osobą fizyczną, prowadzącego działalność w zakresie rolnictwa i hodowli, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, ten system czasu pracy mógł być stosowany na podstawie umowy o pracę (pracownikowi przysługiwało wówczas wynagrodzenie za czas przerwy tylko wtedy, gdy wynikało to z umowy o pracę). Szersza możliwość stosowania tego systemu dotyczyła również kierowców.
Obecnie, po wejściu w życie 23 sierpnia 2013 r. nowelizacji Kodeksu pracy (tzw. elastycznego czasu pracy), system przerywanego czasu pracy wprowadza się, jak przed zmianą przepisów – w układzie zbiorowym pracy, lub w:
- porozumieniu zawieranym z zakładową organizacją związkową (jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, pracodawca uzgadnia treść porozumienia z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 24125 Kodeksu pracy) albo
- porozumieniu z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u tego pracodawcy – jeżeli u pracodawcy nie działają związki zawodowe.
Nadal nie można natomiast wprowadzać tego systemu w umowie o pracę z pracownikiem, który ma być objęty przerywanym czasem pracy.
Podstawa prawna:
art. 129 § 3, art. 139 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.),
art. 11 ust. 2a, art. 16, art. 18 ust 3 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 1155 ze zm.),
art. 4 pkt 3 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 1265 ze zm.).
Zobacz także:
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
Zobacz także
Polecane artykuły
Znajdź nas na Facebooku
