System zadaniowego czasu pracy możemy stosować jedynie wobec niektórych pracowników. Jego wprowadzenie jest bowiem możliwe tylko wówczas, gdy jest to uzasadnione jedną z trzech przesłanek:
Kto może stosować system zadaniowy?
System zadaniowy można stosować tylko wobec niektórych pracowników. Jednak katalog takich osób może być dość szeroki.
1) rodzajem pracy,
2) jej organizacją lub
3) miejscem wykonywania pracy.
Wprowadzenie systemu zadaniowego uzasadnione jest ze względu na rodzaj pracy w przypadku, gdy pracownik pracuje na stanowisku twórczym (architekt, informatyk programista, dziennikarz).
Zadaniowy czas pracy może być uzasadniony również organizacją pracy. Na przykład wtedy, gdy pracodawca tak organizuje pracę, że rozlicza pracowników z wykonanych zadań, a nie konkretnych godzin pracy.
Miejsce pracy uzasadnia wprowadzenie zadaniowego czasu pracy w przypadku pracowników, którzy wykonują pracę na szeroko wyznaczonym obszarze, np. na terenie województwa, co zdarza się w przypadku przedstawicieli handlowych, medycznych, farmaceutycznych, akwizytorów, dozorców domów, serwisantów. Są to zatem przypadki, kiedy utrudnione jest wykonywanie bieżącej kontroli nad pracownikiem w trakcie świadczenia przez niego pracy.
Uwaga! Systemu zadaniowego nie możemy stosować, gdy pracodawca z góry narzuca pracownikom godziny rozpoczęcia i zakończenia pracy. W zadaniowym czasie pracy to sam pracownik podejmuje bowiem decyzję, kiedy dokładnie będzie pracował, a kiedy odpoczywał.
Więcej na ten temat można przeczytać w „Doradcy Kadrowego”.
art. 129, art. 135 - 137, art. 140, art. 140[1], art. 149 § 2, § 2[1], art. 151 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r., poz. 1666 ze zm.).
Zobacz także:
Tagi: system czasu pracy
