Stosujemy tu odpowiednio:
Jak spłacać pożyczkę, gdy pracownik mało zarabia
Raty pożyczki udzielonej z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych należą do obciążeń dobrowolnych, na potrącanie których pracownik musi wyrazić zgodę na piśmie. Przy potrąceniach dobrowolnych nie obowiązują maksymalne dopuszczalne kwoty potrąceń.
- minimalne wynagrodzenie netto – przy potrącaniu należności na rzecz pracodawcy,
- 80% minimalnego wynagrodzenia netto – przy potrącaniu innych należności. W praktyce zdarzają się wątpliwości, czy potrącenia na rzecz ZFŚS należy traktować jako należności na rzecz pracodawcy czy inne należności.
W piśmiennictwie często przyjmuje się, że spłaty z tytułu pożyczki udzielonej z ZFŚS zaliczamy do należności na rzecz pracodawcy, a więc obowiązuje tu wyższa kwota wolna. Wydaje się jednak, że takie raty pożyczki powinny być traktowane jako inne należności, za czym przemawia charakter wszystkich środków ZFŚS. Tym samym wiele zakładów pracy tego typu potrąceniach stosuje kwotę wolną wynoszącą 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę. Co ważne, pracodawca musi przestrzegać wspomnianych ograniczeń nawet wówczas, jeśli posiada pisemną zgodę pracownika na potrącenie sumy, która nie gwarantuje zachowania kwoty wolnej. W takim przypadku pracodawca we własnym zakresie powinien obniżyć potrącaną sumę. Pracownik nie może bowiem otrzymać na rękę mniej, niż wynosi kwota wolna od potrąceń, a tak byłoby w opisanej sytuacji.
Nie ma natomiast przeszkód, aby różnicę między dopuszczalnym potrąceniem a zadeklarowaną ratą pracownik wpłacał co miesiąc gotówką w kasie firmy albo przelewem na jej konto bankowe. Strony mogą też uzgodnić inną wysokość raty, tak aby nie przekraczała ona kwoty, którą pracodawca może potrącić z wynagrodzenia pracownika. Oczywiście będzie to wymagało złożenia przez pracownika nowego oświadczenia.
- Art. 833, art. 881 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego.
- Art. 87 § 3 pkt 1 oraz § 7, art. 871 § 1 pkt 1, art. 91 Kodeksu pracy.
Zobacz także:
