Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego została wydane na wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich. RPO prosił o podjęcie uchwały, która wyjaśni przepisy, bowiem doprowadziły one do rozbieżności w stosowaniu. Rozbieżności pojawiają się w samym NSA.
Prawo dalszych krewnych do świadczenia pielęgnacyjnego
Krąg osób, które mogą ubiegać się o świadczenie pielęgnacyjne w związku z opieką nad osobą niepełnosprawną został określony w art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Naczelny Sąd Administracyjny analizował te przepisy, aby odpowiedzieć kiedy to osoba niespokrewniona w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, ani też niebędąca małżonkiem takiej osoby, będzie miała prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.
Na podstawie jednego stanowiska, Naczelny Sąd Administracyjny przyjmuje, że prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób na który ciąży obowiązek alimentacyjny względem podopiecznych, a nie będących matką, ojcem, opiekunem faktycznym dziecka, osobą stanowiącą rodzinę zastępczą spokrewnioną - czyli na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych przysługuje jedynie gdy osoby zobowiązane do alimentacji w bliższym stopniu oraz współmałżonek same legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Jednak NSA dopuszcza także możliwość uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego, gdy wymienione osoby najbliższe nie są w stanie obiektywnie sprawować opieki.
W tej linii orzeczniczej NSA stoi na stanowisku, że wykładnia językowa przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych naruszałaby konstytucyjne zasady równości i sprawiedliwości społecznej. Tak rygorystyczna interpretacja przepisów mogłaby także naruszać konstytucyjny nakaz ochrony i opieki nad rodziną.
Jednak ten sam Naczelny sąd Administracyjny przyjmuje w innych orzeczeniach, że uprawnienia do świadczenia pielęgnacyjnego mogą pojawić się jedynie w przypadku niepełnosprawności osób najbliższych oraz współmałżonka. Dopiero w takiej sytuacji można dopuścić na podstawie przepisów do przesunięcia uprawnienia do świadczenia pielęgnacyjnego na osoby, które mają dalszy stopień pokrewieństwa.
Zobacz także: Ewidencja księgowa należności z tytułu nienależnie pobranych świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej
W swoim wniosku RPO uzasadniał, że wątpliwości powinny zostać rozstrzygnięte w sposób dopuszczający możliwość przyznania prawa do świadczenia także wówczas gdy najbliższe osoby nie sprawują opieki nad potrzebującym jej, także ze względu na jakieś obiektywne przyczyny - nie tylko z powodu orzeczenia o własnej niepełnosprawności.
Zobacz także: Czy umowa dożywocia wyłącza świadczenie pielęgnacyjne?
Z Uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego:
Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego,na podstawie w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych osobom wskazanym w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., innym niż spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, jest legitymowanie się przez rodziców osoby wymagającej opieki, osoby spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności (art. 17 ust. 1a u.ś.r.);
Warunkiem przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 u.ś.r., z tytułu sprawowania opieki nad osobą pozostającą w związku małżeńskim osobie wskazanej w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r., innej niż współmałżonek, jest legitymowanie się przez współmałżonka osoby wymagającej opieki orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności (art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a u.ś.r.).
Uchwała 7 sędziów NSA z 14 listopada 2022 r. w sprawie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego - sygn. akt I OPS 2/22, opublikowana na oficjalnej stronie internetowej Naczelnego Sądu Administracyjnego - portal nsa.gov.pl
Informacja opublikowana w Biuletynie Informacji Publicznej Rzecznika Praw Obywatelskich na jego oficjalnej stronie internetowej - portal bip.brpo.gov.pl
