Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku zatrudnionego, który ukończył 50. rok życia – do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Od 34. dnia (lub odpowiednio 15. dnia) niezdolności do pracy w roku kalendarzowym ma prawo do zasiłku chorobowego finansowanego ze środków ZUS.
Chorobę w okresie wyczekiwania należy wykazać w ZUS RSA
Jeśli nowo zatrudniony pracownik zachorował przed upływem 30 dni, nie przysługuje mu wynagrodzenie chorobowe. W takim przypadku płatnik powinien złożyć za niego raport ZUS RSA oraz wykazać okres niezdolności do pracy i kod świadczenia/przerwy – 151 (okres usprawiedliwionej nieobecności bez prawa do wynagrodzenia lub zasiłku).
Wynagrodzenie za czas choroby wypłaca każdy pracodawca bez względu na to, ilu zatrudnia pracowników. Prawo do tego wynagrodzenia przysługuje zatrudnionemu, który ma wymagany okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu. Przy obowiązkowym ubezpieczeniu chorobowym okres ten wynosi 30 dni. Po upływie 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego.
Spełnienia warunku nieprzerwanego 30- dniowego ubezpieczenia chorobowego nie wymaga się m.in. od pracowników, którzy udowodnią, że podlegali obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu co najmniej 10 lat. Mają prawo do wynagrodzenia chorobowego, nawet jeżeli zachorują w pierwszym dniu zatrudnienia.
Warto dodać, że okres niezdolności do pracy z powodu choroby, za który ubezpieczony nie ma prawa do zasiłku chorobowego lub wynagrodzenia chorobowego z powodu zbyt krótkiego okresu wyczekiwania, traktuje się na równi z okresem ubezpieczenia chorobowego.
art. 4 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz.U. z 2014 r. poz. 159).
Zobacz także:
