Kierowcy przysługuje po 4,5 godzinach jazdy przerwa w wymiarze co najmniej 45 minut. Może być podzielona na przerwę wynoszącą co najmniej 15 minut, po której nastąpi przerwa wynosząca minimum 30 minut. W czasie przerwy kierowca nie może prowadzić pojazdu, ani wykonywać żadnej innej pracy. Jednak nie może wówczas swobodnie dysponować swoim czasem tak jak w przypadku odpoczynku.
Gotowość podczas jazdy w załodze jako przerwa w czasie pracy kierowcy
Większość służb kontrolnych UE uznaje, że kierowca należący do załogi będący w dyspozycji, odbiera w ten sposób przerwę. Jednak przed wyruszeniem w trasę lepiej się upewnić, jakie jest podejście w danym kraju.
Istnieją tylko trzy przypadki, w których czas spędzony w podróży można uznać za odpoczynek lub przerwę.
Gotowość jako przerwa
Jednym z tych przypadków jest obsługiwanie pojazdu przez dwuosobową załogę. Stwierdzono, że w czasie, gdy kierowca pozostający w dyspozycji nie prowadzi pojazdu, to 45-minutowy okres gotowości można uznać za przerwę. Jednak takie sformułowanie nadal nie rozstrzyga ostatecznie możliwości zaliczenia dyspozycji do czasu przerwy.
Oznacza to, że państwa UE na swoim terytorium mogą przyjąć tę wskazówkę interpretacyjną lub nie. Ponadto służby kontrolne w niektórych państwach (np. we Francji) ściśle stosują przepisy dotyczące aktywności kierowcy oraz przerw i wymagają, żeby każdy z kierowców po 4,5 godzinach jazdy wykorzystał dodatkowo 45-minutową przerwę.
Rejestrowanie na tachografie
Dodatkowo kontrolerzy powołują się na rozporządzanie 561/2006, które stanowi, że odpoczynki oraz przerwy powinny być rejestrowane pod symbolem „łóżko” na tachografie, zaś okresy gotowości kierowcy powinni zaznaczać jako dyspozycyjność pod symbolem „koperty”. Dodają, że skoro drugi kierowca pozostaje w dyspozycji nie może rejestrować w ten sposób przerwy.
Tak więc kierowcy wykonujący międzynarodowy transport powinni upewnić się przed rozpoczęciem przewozu, jakie jest podejście służb kontrolnych w kraju, do którego jadą. Sytuacja jest bardziej klarowna w przewozach krajowych, ponieważ przepisy ustawy o czasie pracy kierowców jednoznacznie stwierdzają, że czas nieprzeznaczony na kierowanie pojazdem w przypadku, gdy autem jedzie dwóch kierowców, zaliczany jest do czasu dyżuru. Takie podejście reprezentują wszystkie krajowe służby kontrolne.
-
rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającym rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 382/85 (Dz.Urz. UE l.102 z 11 kwietnia 2006 r.),
-
ustawa z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 1155).
Zobacz także:
