Okresy nieświadczenia pracy a wypłata trzynastki

Data: 15-02-2017 r.

Ustawodawca w ustawie o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym posługuje się pojęciem przepracowania. Przez długi czas było ono utożsamiane z pojęciem zatrudnienia. Jednak po wielu orzeczeniach związanych z definicją tego pojęcia przepracowanie traktowane jest jako okres faktycznego świadczenia pracy u danego pracodawcy. W związku z tym okresy nieświadczenia pracy, które wcześniej nie pomniejszały okresu, który jest uznawany przy określeniu prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego, obecnie skracają okres przepracowania.

Potwierdzają to wyroki sądowe, wśród których można przytoczyć uchwałę Sądu Najwyższego z 7 lipca 2011 r. o sygn. akt III PZP 3/11, w której wskazano, że okresy pobierania wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego nie podlegają wliczeniu do 6-miesięcznego okresu przepracowanego u danego pracodawcy w roku kalendarzowym.

Przykład:

Pracownik został zatrudniony od 1 maja 2015 r. Od 15 września przebywa na zwolnieniu lekarskim. Absencja chorobowa będzie trwała do końca 2015 roku. Pracownik nie nabędzie prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego, gdyż okres przepracowania wynosi mniej niż 6 miesięcy pomimo zatrudnienia przez okres dłuższy niż 6 miesięcy.

W sposób oczywisty i dorozumiany korzystanie przez pracownika z urlopu wypoczynkowego nie pomniejsza okresu przepracowanego. Urlop wypoczynkowy jest nie tylko prawem i obowiązkiem pracownika, w czasie którego zachowuje on prawo do wynagrodzenia. Jest on więc traktowany jako okres świadczenia pracy.

W ustawie w sposób enumeratywny zostały wyliczone przypadki, w których usprawiedliwiona nieobecność nie powoduje,aby wymagany był co najmniej 6- miesięczny okres przepracowany. Obecnie ustawodawca przewidział takie sytuacje w przypadku korzystania przez pracownika z:

urlopu wychowawczego,
urlopu macierzyńskiego,
dodatkowego urlopu macierzyńskiego,
urlopu ojcowskiego,
urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,
dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,
urlopu dla poratowania zdrowia,
urlopu rodzicielskiego,

a także przez nauczyciela lub nauczyciela akademickiego z urlopu do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego.

W związku ze zmianą przepisów Kodeksu pracy w zakresie uprawnień związanych z rodzicielstwem od 2 stycznia 2016 r. wchodzą w życie także zmiany w ustawie o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym. Po nowelizacji katalog nieobecności zwalniających z wymogu przepracowania minimum pół roku będzie obejmował sytuacje korzystania przez pracownika z:

urlopu wychowawczego,
urlopu macierzyńskiego,
urlopu ojcowskiego,
urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,
urlopu dla poratowania zdrowia urlopu rodzicielskiego
urlopu do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego przez nauczyciela lub nauczyciela akademickiego.

Wymienione przepisy z zakresu finansowych nie mogą być ujmowane rozszerzająco. W związku z tym pracodawca nie może uznawać innych nieobecności jako powodujących, że okres przepracowania będzie mógł być niższy niż 6 miesięcy w roku. W tym zakresie można wskazać tezę z wyroku Sądu Najwyższego z 18 października 2011 r., sygn. akt I PK 263/10, w której wskazano, że redakcja art. 2 ust. 2 ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników sfery budżetowej ma charakter wyczerpujący. W uzasadnieniu do tego wyroku Sąd Najwyższy wskazał, że dodatkowe wynagrodzenie roczne ma charakter premii uzależnionej od świadczenia pracy.

Podstawa prawna:

ustawa z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 1144),
ustawa z 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (tekst jedn.: Dz.U. z 2011 r. nr 79, poz. 431 ze zm.).

Maria Kucharska-Fiałkowska, specjalista ds. kadr i płac

Zobacz także:

Tagi: trzynastka