Planowanie urlopów na rok kalendarzowy jest obowiązkiem pracodawcy, chyba że związki zawodowe działające w zakładzie pracy wyrażą zgodę na rezygnację ze sporządzania planu. Jest on jednak ważnym narzędziem przy organizowaniu pracy, dlatego też u większości pracodawców jest on ustalany. Plan urlopów stanowi porozumienie pracodawcy i pracownika co do terminów, w jakich urlop zostanie udzielony. Zdarza się, że jest to jedyna forma, w jakiej strony ustalają, kiedy urlop ma zostać udzielony. Nie jest to jednak częstą praktyką i poza planem urlopów wymaga się wystąpienia pracownika z wnioskiem o udzielenie urlopu we wskazanym terminie i dopiero po jego udzieleniu pracownik może urlop rozpocząć. Prawo pracy nie przewiduje, aby pracodawca miał obowiązek zwrócić pracownikowi poniesione koszty związane z nieudzieleniem urlopu w terminie wskazanym w planie urlopów. Urlop może być przesunięty zarówno na umotywowany ważnymi przyczynami wniosek pracownika, jak i przez pracodawcę, jeśli zaistnieją szczególne potrzeby, a nieobecność pracownika spowodowałaby poważne zakłócenie pracy. Z tak sformułowanych przepisów wynika charakter ochronny terminu urlopu ustalonego w planie urlopów. Należy wskazać, że pracodawca musi, w razie sporu, wykazać, że faktycznie nieobecność pracownika spowodowałaby poważne zakłócenie pracy. Zakłócenie to nie może być "zwykłe", musi mieć charakter "poważny", a więc pracodawca musi wykazać konkretne okoliczności o takim znaczeniu dla funkcjonowania zakładu pracy. Jednak ustawodawca nie przewidział, aby w sytuacji, gdy będą miały miejsce wskazane szczególne potrzeby pracodawcy uniemożliwiające udzielenie urlopu, był on zobowiązany do zwrotu kosztów, które pracownik poniósł w związku z planowanym wyjazdem (np. koszty wycieczki, wyjazdu zorganizowanego, itp).
Kiedy nie ma obowiązku zwrotu kosztów planowanej podróży podczas urlopu
Pracodawca nie ma obowiązku zwrotu kosztów podróży planowanej przez pracownika jeśli nie udzielił mu urlopu. Taki obowiązek istnieje wyłącznie w przypadku odwołania z urlopu. Wydatki jednostki z tego tytułu należy ująć w paragrafie 302 "Wydatki osobowe niezaliczone do wynagrodzeń".
Taki obowiązek powstaje dopiero w przypadku, kiedy urlop został już udzielony, ale został odwołany. Przyjmuje się, że jest to sytuacja, gdy pracownik rozpoczął już urlop i musi z niego powrócić. Przepis art. 167 § 1 kodeksu pracy wskazuje bowiem, że odwołanie może nastąpić tylko w sytuacji, gdy obecność pracownika jest niezbędna w związku z okolicznościami nieprzewidzianymi w chwili rozpoczynania urlopu. W związku z tym aby odwołanie mogło mieć miejsce musi nastąpić rozpoczęcie urlopu. W takim przypadku pracodawca jest zobowiązany pokryć poniesione przez pracownika w bezpośrednim związku z odwołaniem go z urlopu. Do takich kosztów będą więc należały straty związane z niewykorzystanym okresem wypoczynku (wycieczki, noclegów), ale też dodatkowe koszty związane z koniecznością powrotu w wyznaczonym czasie.
Wydatek taki należy ująć w wydatkach budżetowych w paragrafie 302 "Wydatki osobowe niezaliczone do wynagrodzeń". Zgodnie z opisem klasyfikacji budżetowej właśnie w nim ujmuje się wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze, niezaliczone do wynagrodzeń, a katalog tych wydatków jest otwarty. Wydatek związany ze zwrotem kosztów poniesionych przez pracownika, bezpośrednio związanych z odwołaniem z urlopu jest wydatkiem "pracowniczym", ale nie stanowi on wynagrodzenia za pracę, dlatego też ujmuj się go we wskazanym paragrafie budżetowym.
- art. 164, art. 167 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.).
- Załącznik Nr 4 (Klasyfikacja paragrafów wydatków i środków) do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 marca 2010 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych.
Zobacz także:
Tagi: świadczenia urlopowe
