Długoterminowe należności budżetowe to takie należności, które są wymagalne po 12 miesiącach od dnia bilansowego, tzn. te, których termin spłaty przypada w okresie dłuższym niż rok, licząc od dnia bilansowego.
Umorzenie należności długoterminowych
Przedmiotem decyzji umorzeniowej mogą być również należności długoterminowe. Dokonując umorzeń takich należności, jednostki budżetowe powinny również pamiętać o rozliczeniu kont 226 „Długoterminowe należności budżetowe” oraz 840 „Rezerwy i rozliczenia między okresowe przychodów”.
W przypadku gdy ustalono, że dniem bilansowym w jednostce budżetowej jest 31 grudnia 2016 r., to należność ta będzie mieć status długoterminowej należności budżetowej, jeśli pierwszy termin jej wymagalności będzie przypadać od 1 stycznia 2018 r. Należności, których termin wymagalności przypada w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2017 r., powinny być prezentowane jako należności budżetowe krótkoterminowe.
Umorzenie należności oraz odroczenie terminu spłaty całości lub części należności oraz rozłożenie na raty płatności całości lub części należności następuje w odniesieniu do należności o charakterze publicznoprawnym na podstawie decyzji uprawnionego organu. Zasady dotyczące umarzania, odraczania lub rozkładania na raty nieopodatkowanych należności są stosowane do:
- należności głównych,
- odsetek za zwłokę od tych należności,
- innych należności ubocznych, np. kosztów postępowania sądowego.
Umorzenie należności oznacza zwolnienie przez wierzyciela dłużnika z długu z innych przyczyn niż jego zapłata, przedawnienie lub nieściągalność. Umorzenie to prowadzi do nieefektywnego wygaśnięcia długu, a jego skutki jednostka musi odzwierciedlić w swoich księgach rachunkowych. Momentem ujęcia skutków wydanej decyzji powinien być miesiąc, w którym została wydana decyzja.
- Ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.).
- Ustawa z 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 168).
- Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.).
- Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
- Rozporządzenie ministra finansów z 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 1542).
- Rozporządzenie ministra finansów z 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 289).
Zobacz także:
