Ustawa o VAT w szczególny sposób reguluje opodatkowanie usług świadczonych na rzecz podmiotów nieposiadających siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju. Metoda opodatkowania usług świadczonych na rzecz podmiotów zagranicznych zależy od tego, czy usługobiorca jest podatnikiem (w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT) czy konsumentem. Zgodnie z tym przepisem podatnikiem są m.in. podmioty wykonujące działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Obejmuje ona w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Usługa niematerialna dla firmy z raju podatkowego jest opodatkowana w kraju usługobiorcy
Usługi świadczone na rzecz podatników nieposiadających siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce są opodatkowane w kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę.
Jeśli polska firma świadczy usługi niematerialne (np. pozyskiwania klientów) na rzecz podatnika posiadającego siedzibę w tzw. raju podatkowym, to miejscem jej świadczenia jest kraj, w którym usługobiorca posiada siedzibę (art. 28b ust. 1 ustawy o VAT). W związku z tym usługa taka nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Dokumentem potwierdzającym wykonanie usługi opodatkowanej w państwie trzecim jest faktura VAT, która powinna zawierać wszystkie typowe elementy, poza stawką i kwotą podatku oraz kwotą należności wraz z podatkiem.
Art. 15 ust. 2, art. 28a, art. 28b ust. 1 i art. 106 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.).
Tagi: raj podatkowy,
