Kościelna działalność charytatywno-opiekuńcza na specjalnych zasadach

Możliwość wyłączenia takich darowizn z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym wynika w tym przypadku nie z przepisów o PIT i CIT, lecz z odrębnych ustaw regulujących stosunek państwa do poszczególnych Kościołów w Polsce (tzw. ustawy kościelne). Oprócz art. 55 ust. 7 ustawy z 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej na dokonywanie tego rodzaju odliczeń pozwalają również odpowiednie regulacje dotyczące 10 innych Kościołów.

Podatnik ma prawo do odliczenia tego rodzaju darowizny, pod warunkiem że ma pokwitowanie jej otrzymania wydane przez kościelną osobę prawną. Kolejny wymóg określony obowiązującymi w tym zakresie przepisami to otrzymanie (od obdarowanego) w okresie 2 lat od dnia przekazania darowizny sprawozdania o jej przeznaczeniu na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą. Przy czym w momencie dokonywania odliczenia zainteresowany powinien dysponować jedynie pokwitowaniem odbioru darowizny. Nie musi natomiast jeszcze mieć wspomnianego wcześniej sprawozdania (tak np. dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 19 stycznia 2009 r., nr ILPB2/415–697/08–2/WM).

Limity dotyczące odliczania przekazanych darowizn, w wysokości odpowiednio 6% i 10% dochodu, nie znajdą w tym przypadku zastosowania, ponieważ art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej i jego odpowiedniki w pozostałych ustawach kościelnych są przepisami szczególnymi w stosunku do powołanych wcześniej regulacji ustaw o PIT i CIT. Z niektórych ustaw kościelnych wynikają natomiast innego rodzaju ograniczenia. Polegają one na wyłączeniu możliwości skorzystania z omawianej ulgi w odniesieniu do darowizn przekazywanych przez osoby prawne i przyznaniu tego prawa jedynie darczyńcom będącym osobami fizycznymi. Takie ograniczenia przewiduje np. ustawa z 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 483), a konkretnie jej art. 19 ust. 2.