Zwolnienie z drugiego języka obcego to zwolnienie z nauki, a nie z zajęć

Zwolnienie z nauki drugiego języka następuje do końca danego etapu edukacyjnego ucznia z:

• wadą słuchu,
• głęboką dysleksją rozwojową,
• afazją,
• niepełnosprawnościami sprzężonymi,
• autyzmem, w tym z zespołem Aspergera.

W przypadku takiego ucznia, jeśli dodatkowo posiada on orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego albo indywidualnego nauczania, to zwolnienie z nauki drugiego języka obcego może nastąpić na podstawie tego orzeczenia. W dokumentacji przebiegu nauczania zamiast oceny klasyfikacyjnej, wpisuje się „zwolniony” albo „zwolniona”.

Sytuacja zwalniania ucznia z obecności na tych zajęciach wygląda inaczej niż przy zwolnieniu z wf-u, gdyż nie jest to zwolnienie z zajęć, ale z nauki. Uczeń nie musi więc przebywać na lekcji, ale szkoła musi zapewnić uczniowi opiekę w tym czasie. Jeśli zajęcia z tego języka odbywają się na początku lub na końcu zajęć w danym dniu – rodzice mogą napisać oświadczenie o odpowiedzialności za dziecko w tym czasie i uczeń nie musi przebywać wówczas na terenie szkoły.

Rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów nie przewiduje zapisu mówiącego o zwolnieniu ucznia z zajęć bez wliczania nieobecności do frekwencji ucznia poprzez wpis „zwolniony”. Powinna więc to być nieobecność usprawiedliwiona, chociaż logika wskazuje, że nieobecności powinny być zapisywane tylko na obowiązkowych zajęciach. Gdyby taki zapis zawierało rozporządzenie – nie dotyczyłoby to uczniów zwolnionych z nauki drugiego języka obcego na zajęciach tego języka.