Prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów wpisuje się w obowiązki pedagogów i psychologów szkolnych. Pedagog szkolny diagnozuje indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne uczniów (§ 23 pkt 1 rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach).
Pedagog szkolny może rozmawiać z uczniem bez obecności rodziców
Kategoria: Kształcenie i wychowywanie
Data: 29-04-2015 r.
Indywidualne rozmowy z uczniami nie muszą zawsze odbywać się w obecności rodziców. Pedagog szkolny realizujący działania diagnostyczne może przeprowadzić taką rozmowę bez informowania ich. Jeżeli jednak stwierdzona zostanie konieczność udzielania uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, rodzice muszą wyrazić zgodę na objęcie go opieką.
Ani pedagog szkolny ani dyrektor szkoły nie muszą informować rodziców ucznia o prowadzonej diagnozie, a w związku z tym o spotkaniach i rozmowach z uczniem. Zgoda rodziców jest natomiast niezbędna, jeżeli uczniowi będzie udzielana pomoc psychologiczno-pedagogiczna.
Pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest organizowana przez dyrektora szkoły
Jeżeli pedagog szkolny w toku prowadzonej diagnozy stwierdzi, że uczniowi potrzebna jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna, to informuje o tym dyrektora szkoły oraz rodziców ucznia. Za organizację pomocy odpowiada dyrektor, ale do podjęcia jakichkolwiek działań konieczne jest uzyskanie zgody opiekunów (§4, § 5 ust. 1 rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach).
Dyrektor szkoły nie może zadecydować o udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, jeżeli rodzice nie wyrażają na to zgody. W takiej sytuacji należy zorganizować spotkanie, w którym będzie uczestniczyli rodzice, dyrektor szkoły, pedagog szkolny, wychowawca – a jeżeli jest taka konieczność – również pozostali nauczyciele.
Pomoc psychologiczno-pedagogiczną realizuje się z rodzicami
Skuteczność udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej jest w dużym stopniu uzależniona jest od stopnia zaangażowania i współpracy z rodzicami (§3 ust. 1 rozporządzenie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach). Pedagog szkolny powinien zatem dążyć do jak największego włączenia rodziców w pracę, którą w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej wykonuje uczeń i nauczyciele.
Podstawa prawna:
§3 ust. 1, §4, § 5 ust. 1, § 23 pkt 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z U.2013 poz.532).
Zobacz także:
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
