Indywidualizacja to przede wszystkim:
12 zasad indywidualizacji pracy z dzieckiem
Planując i realizując proces edukacji i wychowania nauczyciel powinien stosować obowiązujące zasady kształcenia stanowiące normy postępowania dydaktycznego i ukierunkowujące aktywność dzieci tak, by osiągane były zamierzone przez nauczyciela cele kształcenia i jednocześnie respektowana podmiotowość każdego dziecka
- odpowiednie podejście nauczyciela – dostrzeganie i rozumienie zróżnicowania poziomu rozwoju dzieci w grupie oraz indywidualnych doświadczeń determinujących ten rozwój,
- tworzenie warunków do rozwoju dziecka zgodnego z jego własnym tempem, uwzględniających indywidualne czynniki wpływające na rozwój dziecka,
- uwzględnianie możliwości i preferencji dzieci w zakresie sposobów uczenia się, zróżnicowanie form i metod pracy,
- indywidualizacja pracy w ramach obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjno-wychowawczych – odpowiedni dobór treści, metod i form pracy z dziećmi.
Celem tych oddziaływań powinny być konkretne osiągnięcia dzieci oraz – w dalszej perspektywie – przygotowanie ich do podjęcia nauki w szkole, z takim zapleczem, by na kolejnym etapie edukacji odnosiły sukcesy adekwatne do możliwości.
|
zasady indywidualizacji pracy z dzieckiem |
|
|
Zasada świadomej aktywności dzieci
|
nauczyciel jest świadomy celów kształcenia, ukazuje je dzieciom i odpowiednio motywuje dzieci do osiągania zamierzonych wyników. |
|
Zasada poglądowości |
działanie na konkretach, wielozmysłowy kontakt dziecka z poznawaną rzeczywistością, nauczanie polisensoryczne. |
|
Zasada przystępności |
stopniowanie trudności, konieczność dostosowania materiału nauczania, metod kształcenia i środków dydaktycznych do poziomu rozwoju i możliwości psychofizycznych dziecka, przechodzenie od ogółu do szczegółu. |
|
Zasada systematyczności |
uporządkowanie procesu nauczania – uczenia się według logicznej struktury, w oparciu o wyjściowy stan wiedzy i umiejętności dziecka i systematyczne nawiązywanie do tej wiedzy, kształtowanie holistycznego rozumienia otaczającego świata. |
|
Zasada łączenia teorii z praktyką |
budowanie dziecięcej wiedzy o świecie od działania w praktyce po tworzenie uogólnień i budowanie wiedzy teoretycznej, powiązanie wiedzy teoretycznej z praktyką. |
|
Zasada trwałości wiedzy i umiejętności |
utrwalanie wiedzy poprzez np. powtarzanie, działanie, |
|
Zasada indywidualizacji i zespołowości |
uwzględnianie indywidualnych możliwości każdego dziecka, konieczność zachowania indywidualnego podejścia do ucznia w warunkach pracy zespołowej, współpraca i współdziałanie wszystkich dzieci w grupie, co będzie sprzyjać uspołecznianiu dzieci, uczeniu się reguł współżycia, wzajemnemu uczeniu się od siebie. |
|
Zasada samodzielności |
stopniowe wdrażanie dzieci do samodzielnego działania, myślenia oraz kierowania własną aktywnością, zezwalanie na samodzielne rozwiązywanie problemów, stawianie hipotez i ich weryfikowanie. Sprzyja budowaniu poczucia sprawstwa i pozytywnej samooceny. samodzielne zdobywanie wiedzy oraz rozwijanie tej umiejętności w pracy umysłowej u uczniów. |
|
Zasada pracy na zasobach |
w organizacji procesu dydaktyczno-wychowawczego koncentracja na tym, co dziecko już wie, umie, potrafi, a nie na jego deficytach, trudnościach. |
|
Zasada akceptacji i pomocy |
akceptacja dziecka takim, jakie jest, pomoc dziecku w aktywizacji jego zasobów, w usamodzielnieniu się i w przezwyciężeniu trudności rozwojowych. Zasada ta ukierunkowana jest także na kształtowanie właściwej atmosfery i odpowiednich warunków wychowawczych w środowisku dziecka. |
|
Zasada efektywności |
określa związek między celami a wynikami nauczania, wiąże się z oceną efektywności podejmowanych przez nauczyciela działań, skutecznością i efektywnością jego pracy w procesie planowania i realizacji procesu edukacyjnego. Służy doskonaleniu podejmowanych działań. |
|
Zasada współpracy z rodziną |
wspólne i spójne działania przedszkola i domu w zakresie wspomagania rozwoju dziecka, z uwzględnieniem indywidualnej sytuacji dziecka i rodziny. |
Stosowanie wymienionych w tabeli zasad w praktyce wymaga od nauczycieli otwartości na potrzeby każdego wychowanka, poziomu kompetencji zawodowych pozwalających na umiejętne kierowanie procesem dydaktyczno-wychowawczym i gotowości na modyfikację zaplanowanych działań, a także gotowości na współdziałanie z rodzicami, którzy są naturalnymi sprzymierzeńcami przedszkola w działaniach na rzecz dziecka. Indywidualizacji oddziaływań wobec dzieci sprzyjać będzie kreatywność i zaangażowanie nauczyciela, odejście od rutyny i pracy „na podstawie przewodnika metodycznego”, reagowanie na bieżące potrzeby dzieci,otwartość na różne sposoby podejścia do problemów, a także gotowość do ciągłego doskonalenia własnego warsztatu pracy.
Podstawa prawna:
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 27 sierpnia 2012 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. z 2012 r. poz. 977 ze zm.)
Zobacz także:
Tagi: nauczanie w przedszkolu
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
Opinie czytelników
~baskra12
data: 2016-04-14 18:33:31Bardzo dobry matreiał!
Ocena użytkownika:
Zgłoś naruszenie regulaminu
