Odpady medyczne i weterynaryjne, które miały kontakt z materiałem zakaźnym, mogą zawierać szkodliwe drobnoustroje o dużym potencjale infekcyjności lub ich toksyny oraz mogą charakteryzować się odpornością na leki. W związku z tym są traktowane jako materiał niebezpieczny i muszą być skutecznie unieszkodliwione. Prawo szczegółowo określa zasady dotyczące sposobu unieszkodliwiania, warunki prowadzenia tego procesu oraz miejsca, gdzie może się to odbywać.
Odpady zakaźne nie mogą być unieszkodliwiane gdziekolwiek
Odpady ze szpitali, sanatoriów, stacji krwiodawstwa, przychodni lekarskich i weterynaryjnych oraz z gabinetów zabiegowych powinny być unieszkodliwione na terenie województwa, w którym powstały. Istnieją jednak wyjątki od tej zasady.
Tylko spalanie
Zakaźne odpady medyczne i weterynaryjne mogą być tylko i wyłącznie spalone w spalarniach odpadów niebezpiecznych. Prawo nie zezwala na inne metody ich unieszkodliwiania, w tym na spalanie we współspalarniach odpadów.
Tylko spalanie w ściśle określonych warunkach gwarantuje, że zagrożenie infekcyjne będzie zlikwidowane oraz unieszkodliwione zostaną niebezpieczne substancje chemiczne z pozostałości leków mogących znajdować się w zakaźnych odpadach medycznych i weterynaryjnych. Proces termicznego przekształcania odpadów przebiega przy wysokich temperaturach w komorze reakcyjnej, sięgając do około 1000oC (w komorze dopalania gazy spalinowe mają temperaturę 1100oC), co skutecznie eliminuje nie tylko drobnoustroje, ale także ich toksyny. Po procesie spalania powstają niewielkie ilości sterylnego popiołu.
Ważne miejsce unieszkodliwienia
Zakaźne odpady medyczne i weterynaryjne powinny być unieszkodliwiane w instalacjach zlokalizowanych na terenie województwa, w obrębie którego zostały wytworzone. Istnieją jednak wyjątki od tej zasady. Dotyczy to następujących sytuacji, gdy:
- na terenie województwa, w którym znajduje się szpital lub przychodnia i gdzie wytwarzane są odpady zakaźne, nie ma instalacji do unieszkodliwiania odpadów tego typu;
- instalacja do unieszkodliwiania (spalarnia odpadów niebezpiecznych) z terytorium tego samego województwa znajduje się w większej odległości od miejsca wytwarzania odpadów zakaźnych niż inna, położona poza jego granicami;
- instalacja, w której można by unieszkodliwić odpady zakaźne z tego samego województwa nie posiada wystarczających mocy przerobowych i nie jest w stanie w danym momencie przyjąć wszystkich kierowanych do niej odpadów.
UWAGA! Wybór miejsca unieszkodliwienia zakaźnych odpadów medycznych lub weterynaryjnych musi przebiegać zgodnie z zasadą bliskości. Związane jest to głównie z zapewnieniem odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa sanitarnego.
Duże jednostki i instytucje medyczne, które wyłaniają usługodawców w drodze przetargów zgodnie z prawem zamówień publicznych, muszą zadbać o właściwe przygotowanie procesu przetargowego. Należy w nim uwzględnić wymóg wynikający z zasady bliskości oraz zweryfikować uprawnienia oferentów do prowadzenia działalności w zakresie unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych (konieczność wylegitymowania się zezwoleniami na przetwarzanie odpadów).
Konsekwencje braku zastosowania się do zasady bliskości
Unieszkodliwianie zakaźnych odpadów medycznych i weterynaryjnych wbrew zasadzie bliskości może skończyć się grzywną lub karą aresztu dla zarządzającego jednostką wytwarzającą tego typu odpady.
Takie same konsekwencje grożą, gdy odpady te przetwarzane są inaczej niż w drodze termicznego przekształcania w spalarniach odpadów niebezpiecznych lub gdy poddawane są one współspalaniu.
Potwierdzenie unieszkodliwienia
Wytwórca odpadów medycznych lub weterynaryjnych musi pamiętać, że do ewidencji odpadów o charakterze zakaźnym potrzebny jest dodatkowy dokument poza kartą przekazania odpadu i kartą ewidencji odpadu. Jest to potwierdzenie unieszkodliwienia odpadów medycznych, które jest zestawieniem rodzajów i masy zakaźnych odpadów medycznych lub weterynaryjnych, poddanych unieszkodliwieniu w ciągu jednego miesiąca kalendarzowego.
- Ustawa z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz.U. z 2013 r. poz. 21 ze zm.),
- Rozporządzenie ministra środowiska z 9 grudnia 2014 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz.U. z 2014 r. poz. 1923),
- Rozporządzenie ministra gospodarki z 21 marca 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów (Dz.U. z 2002 r. nr 37, poz. 339).
Zobacz także:
Tagi: odpady komunalne
