Zapłata kartą płatniczą jest obecnie powszechnie stosowaną formą bezgotówkowego regulowania zobowiązań. Zasady wydawania i używania kart płatniczych oraz obowiązki stron umów o karty płatnicze reguluje ustawa o elektronicznych instrumentach płatniczych. Stosownie do art. 2 pkt 7 tej ustawy karta płatnicza stanowi kartę identyfikującą wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawnia do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do udzielania kredytu – także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu.
Ewidencja operacji dokonywanych kartą debetową
Coraz częściej organizacje pozarządowe posługują się różnego typu kartami płatniczymi. Tego typu operacje muszą znaleźć odzwierciedlenie w księgach rachunkowych organizacji. Warto więc zwrócić uwagę na sposób ewidencji poszczególnych płatności.
Ustawa o rachunkowości nie reguluje, w jaki sposób należy dokonać w księgach rachunkowych zapisów, dotyczących operacji bezgotówkowych i za pomocą jakich kont księgowych te operacje ujmować. Organizacje korzystające z tego rodzaju form płatności powinny samodzielnie ustalić i opisać w polityce rachunkowości zasady ewidencji w tym zakresie.
Zasady ewidencji kartą debetową
W praktyce karty płatnicze w organizacjach pozarządowych są wykorzystywane do następujących czynności:
-
regulowanie zobowiązań,
-
wypłata gotówki z bankomatu,
-
zapłata za towar przez klientów (dotyczy organizacji prowadzących działalność gospodarczą).
Organizacje, dokonując sprzedaży (obrotu) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, są zobligowane na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy o VAT do ewidencji obrotów za pomocą raportów fiskalnych. Jest to podstawa do ujęcia sprzedaży w księgach rachunkowych jednostki. Jednostki, u których regulacja utargu następuje kartą płatniczą, mają do wyboru dwie metody księgowania:
-
za pomocą konta „Pozostałe rozrachunki” (analityka: Utarg regulowany kartą płatniczą) lub
-
za pomocą konta „Środki pieniężne w drodze”.
Wybór zależy od samej organizacji i powinien mieć odzwierciedlenie w polityce rachunkowości. Samo rozliczenie transakcji kartą w tym przypadku następuje na bazie otrzymanego wyciągu bankowego, na którym zewidencjonowany jest wpływ środków pieniężnych z tytułu sprzedaży. Niestety dla sprzedawców najczęściej jest on obarczony prowizją za płatność kartą, która jest ewidencjonowana jako koszt rodzajowy (podatkowej działalności) na koncie „Usługi obce” (w analityce: „Prowizje za płatności regulowane kartą” lub na koncie zespołu nr 5 w przypadku rachunku zysków i strat w formie kalkulacyjnej).
- załącznik nr 1 do ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.),
- art. 111 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm.),
- ustawa z 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r. poz. 1036 ze zm.).
Tagi: NGO, polityka rachunkowości
