Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 11 lipca 2006 r. (I PK 305/05) nieprzewidziane, długotrwałe i powtarzające się nieobecności pracownika w pracy, wymagające podejmowania przez pracodawcę działań natury organizacyjnej (wyznaczenia zastępstw) i pociągające za sobą wydatki na zatrudnienie pracowników w godzinach nadliczbowych lub innych osób na podstawie umów zlecenia, są uzasadnioną przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę, chociażby były niezawinione przez pracownika i formalnie usprawiedliwione.
Chorowitego pracownika można zwolnić, ale trzeba mieć mocne argumenty
Częste nieobecności pracownika w pracy – np. z powodu choroby czy opieki nad chorymi członkami rodziny, są dość kontrowersyjnym powodem wypowiedzenia umowy o pracę. Chociaż taką przyczynę wypowiedzenia dopuszcza nawet orzecznictwo Sądu Najwyższego, należy zachować szczególną ostrożność.
Jednak wskazanie w wypowiedzeniu jedynie ogólnych powodów, takich jak niska dyspozycyjność czy dezorganizacja pracy, może nie być wystarczające, ponieważ pracownik, a tym bardziej sąd, nie będą w stanie ocenić zasadności takiego wypowiedzenia. Bardzo ważne jest zatem, aby w uzasadnieniu wskazać w jaki sposób te nieobecności (niska dyspozycyjność) dezorganizują pracę w firmie i negatywnie wpływają na jej działalność. Praktyka pokazuje bowiem, że zastrzeżenia sądów budzi nie samo ogólne sformułowanie przyczyny rozwiązania stosunku pracy, ale brak jej skonkretyzowania za pomocą faktów, które potem będzie można zweryfikować w postępowaniu sądowym.
Pracodawca, który jest przedsiębiorcą, powinien organizować swą działalność gospodarczą, biorąc pod uwagę nieuchronność nieobecności pracowników, spowodowanych chorobami, urlopami i innymi usprawiedliwionymi przyczynami, a wypowiedzenie umowy o pracę z uwagi na nieobecności pracownika spowodowane chorobą może być uznane za uzasadnione tylko wówczas, gdy pracodawca wykaże ich związek z naruszeniem jego istotnych interesów
(wyrok Sądu Najwyższego z 6 listopada 2001 r., I PKN 449/00, OSNP 2003/19/456).
art. 30 § 1 pkt 2, § 3, § 4, § 5 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).
Zobacz także:
