Zgodnie z art. 25 § 1 Kodeksu pracy umowę o pracę zawiera się na czas nieokreślony, na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy. Jeżeli zachodzi konieczność zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, pracodawca może w tym celu zatrudnić innego pracownika na podstawie umowy o pracę na czas określony, obejmujący czas tej nieobecności.
3-dniowy okres wypowiedzenia – jak go liczyć
Do 3-dniowego okresu wypowiedzenia umowy na okres próbny wlicza się sobotę, będącą dla pracowników dniem wolnym z tytułu przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy. To samo dotyczy dodatkowego dnia wolnego wyznaczonego w zamian za święto wypadające w dniu wolnym, wynikającym z zasady 5-dniowego tygodnia pracy.
Każda z wyżej wymienionych umów może być poprzedzona umową o pracę na okres próbny, nieprzekraczający 3 miesięcy.
Umowa o pracę na okres próbny może zostać rozwiązana za wypowiedzeniem przez każdą ze stron stosunku pracy. Okres wypowiedzenia jest uzależniony od długości okresu próbnego i wynosi:
- 3 dni robocze, jeżeli okres próbny nie przekracza 2 tygodni,
- 1 tydzień, jeżeli okres próbny jest dłuższy niż 2 tygodnie,
- 2 tygodnie, jeżeli okres próbny wynosi 3 miesiące.
Pod pojęciem „dni robocze” należy rozumieć wszystkie dni tygodnia oprócz niedziel i świąt wymienionych w ustawie o dniach wolnych od pracy.
Do okresu tego będzie się zatem wliczać zarówno wolna sobota, jak i dodatkowy dzień wolny udzielony w zamian za święto wypadające w dniu wolnym od pracy. Okres wypowiedzenia oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia roboczego, przy czym nie uwzględnia się dnia, w którym zostało złożone wypowiedzenie. Natomiast okres wypowiedzenia tygodniowy i dwutygodniowy kończy się zawsze w sobotę.
art. 25, art. 251, art. 30 § 21, art. 32, art. 34, art. 177 § 1-3, art. 111 w zw. z art. 300 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).
Zobacz także:
