Resort klimatu uzasadnia przepisy o energii elektrycznej

Zarzuty jakie postawiono nowym przepisom odnosiły się m.in. do przyznania większego limitu energii dla samotnych seniorów. Jest to związane z kartą dużej rodziny. Resort podkreśla, że to wsparcie dotyczy dużych rodzin, oraz tych osób, które taką rodzinę kiedyś tworzyli i ma to odzwierciedlenie także w przepisach dotyczących wsparcia w zakresie cen energii. 

Wspomniano również, że z pomocy może skorzystać deweloper, jeśli jest małym, średnim lub mikroprzedsiębiorcą, jednak już osoba samodzielnie budująca dom nie może liczyć na pomoc. Zdaniem resortu klimatu, priorytetem podczas ustalania przepisów przewidzianych w ustawie o szczególnych rozwiązaniach służących ochronie odbiorców energii elektrycznej w 2023 roku w związku z sytuacją na rynku energii elektrycznej było zabezpieczenie gospodarstw domowych i zagwarantowanie im energii elektrycznej za którą opłaty będą wynosiły tyle ile dotychczas. 

Dla gospodarstw domowych przewidziano również zamrożenie cen w ramach limitów zużycia. Celem resortu nie było jednak obejmowanie ochroną placów budowy, które nie są zamieszkałe i korzystają z zaopatrywania w energię w ramach przyłącza tymczasowego (energia dostarczana jest w ramach taryfy C). Jednocześnie jednak ministerstwo zobowiązało się przeanalizować skutki wprowadzonych przepisów i w miarę potrzeby reagować na potrzeby zmian. 

Skrytykowano również zapisy dotyczące nałożenia obowiązku podjęcia działań prowadzących do zmniejszenia zużycia energii elektrycznej o 10%. Odpowiedzialny ma być za to kierownik jednostek sektora finansów publicznych, konkretnie wskazanych w ustawie. Nie obejmuje natomiast szkół, oświetlenia ulicznego czy infrastruktury krytycznej.

Resort zaznacza, że jednostki sektora finansów publicznych mają być wzorcem w zakresie oszczędności energii. Dzięki ich postawie także inne podmioty i prywatni odbiorcy mają się zainteresować podejmowaniem środków, które mogą doprowadzić do zmniejszenia zużycia energii elektrycznej. Resort nie postrzega więc tej regulacji jako swoista kara dla tych podmiotów z sektora publicznego, które oszczędności wprowadziły już przed kryzysem.