Do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się m.in. odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika. Jednak kosztem uzyskania przychodów są odpisy i zwiększenia na ZFŚS obciążające koszty pracodawcy, jeśli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek ZFŚS. A zatem odpisy na ZFŚS mogą zostać uznane za koszt podatkowy pracodawcy w momencie ich naliczenia i faktycznego przekazania środków pieniężnych na wydzielony rachunek funduszu.
Opóźnienie wpłaty na ZFŚS pracodawca bez odsetek
Odpisy na ZFŚS zasilają odrębny, prowadzony w tym celu rachunek. Pracodawca musi go zasilać w odpowiednich terminach. Co prawda do kwot wpłaconych np. dopiero w październiku nie trzeba doliczać odsetek za opóźnienia, ale taki proceder grozi grzywną i zwiększa podstawę opodatkowania.
Konsekwencje braku wpłaty
Niewpłacenie odpisu na ten rachunek uniemożliwia więc jego zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów (patrz np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 lipca 2013 r., ITPB3/423-238/13/AW). Taki sam wniosek wynika z wyroku WSA w Gliwicach z 10 stycznia 2008 r. (I SA/Gl 54/07), w którym sąd uznał, iż art. 6 ustawy o ZFŚS wynika, że odpisy i zwiększenia obciążają koszty działalności pracodawcy. Chodzi tu o odpisy i zwiększenia zgodne z celem ustawy i funkcją zakładowych funduszy świadczeń socjalnych. Kosztem uzyskania przychodu będzie więc dokonanie wpłaty na rachunek funduszu w sposób definitywny i wyłącznie w celu rozdysponowania tych środków na zadania określone ustawą o ZFŚS. Podsumowując, odpisy i zwiększenia na ZFŚS (dokonane z dochodów bieżących pracodawcy) stanowią koszty uzyskania przychodów, o ile zostaną przekazane na rachunek bankowy tego funduszu (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 lipca 2013 r., IBPBI/2/423-459/13/JD).
Odsetki za wpłatę z opóźnieniem
W razie zwłoki we wpłacie kwoty należnego odpisu na rachunek ZFŚS pracodawca nie musi naliczać i płacić odsetek za zwłokę. Stanowisko takie zajął Sąd Najwyższy w wyroku z 11 kwietnia 2012 r. (II PK 66/11). Sąd uznał w nim, że ciążący na pracodawcy obowiązek przekazania określonych kwot na rachunek bankowy ZFŚS nie powodują powstania długu wobec tego funduszu w razie zwłoki we wpłacie. Tylko bowiem istnienie takiego długu, tj. w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, rodzi obowiązek zapłaty odsetek za zwłokę. W omawianym przypadku środki przekazane na rachunek funduszu nie przestają być własnością pracodawcy. Jest on za to ograniczony w możliwości dysponowania tymi środkami, gdyż może je przeznaczyć jedynie na finansowanie działalności socjalnej.
Podstawa prawna:
- art. 6 ust. 2, art. 12a ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 592 ze zm.),
- art. 11 pkt 8, art. 33 ust. 1 ustawy z 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 404 ze zm.),
- art. 23 ust. 1 pkt 7 lit. b) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.),
- art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.),
- art. 31 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.),
- art. 9 i 10 ustawy z 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 395 ze zm.).
Zobacz także:
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
