Prywatny użytek powierzonego samochodu - co ze składkami

Od stycznia 2015 r. wycena nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych została uproszczona. Pracodawca, który udostępnia pracownikowi służbowe auto do użytku prywatnego ma obowiązek doliczać do jego miesięcznego przychodu stałą kwotę, uzależnioną od pojemności silnika samochodu:

• 250 zł - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm³,

• 400 zł - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm³.

Podane kwoty są zryczałtowane i nie zależą od żadnych innych czynników oprócz mocy silnika. Jeżeli więc pracownik przez cały miesiąc korzysta z powierzonego samochodu nie tylko do realizowania obowiązków służbowych, ale również do załatwiania prywatnych spraw, to jego miesięczny przychód powiększa się o kwotę 250 lub 400 zł, w zależności od parametru silnika.

Nie zawsze możliwość korzystania z firmowego samochodu jest dla pracownika całkowicie bezpłatna. Zdarza się, że bowiem, że pracodawcy uzależniają ją od ponoszenia przez pracownika częściowej odpłatności. W takim przypadku przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną zgodnie z nowymi przepisami (ryczałtowo – 250 lub 400 zł – lub po pomniejszeniu tego ryczałtu o dni niekorzystania z auta) i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

ZUS konsekwentnie uznaje, że przychód ten nie może korzystać ze zwolnienia określonego w § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia MPiPS w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. nr 161, poz. 1106 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

W ocenie ZUS bezpłatne używanie samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników nie stanowi bowiem nabycia artykułu, przedmiotu ani usługi, a jedynie polega na bezpłatnym korzystaniu z rzeczy będącej własnością pracodawcy. Ponadto, przez przejazdy środkami lokomocji ZUS rozumie korzystanie z transportu publicznego na podstawie przekazywanych przez pracodawcę biletów lub z transportu zbiorowego organizowanego przez pracodawcę.

Wyjątkiem od zasady, zgodnie z którą dysponowanie przez pracownika służbowym samochodem po godzinach pracy jest uznawane za jego przychód jest sytuacja, w której z pracownikiem zawarto umowę na mienie powierzone z poleceniem pieczy nad rzeczą (np. parkowanie na parkingu strzeżonym lub garażu).

W takiej sytuacji uznaje się, ze dojazdy pracownika z miejsca zamieszkania do miejsca świadczenia pracy i z powrotem powierzonym autem mieszczą się w ramach jego obowiązków służbowych. Nie stanowią one wykorzystania pojazdu do celów prywatnych, nie stanowią więc również przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustaw podatkowych. W konsekwencji, w takim przypadku używanie samochodu służbowego nie zwiększa podstawy do naliczania składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.