Prawidłowa kwalifikacja aktywności kierowcy, który, jako świadek zdarzenia, składał wyjaśnienia lub zeznania, opiera się na analizie przepisów. Przede wszystkim należy wyeliminować odpoczynek, który według rozporządzenia 561/2006 oznacza nieprzerwany okres, w którym kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem. Nie ulega wątpliwości, że w chwili składania zeznań lub wykonywania jakichkolwiek czynności związanych ze zdarzeniem drogowym kierowca nie dysponuje swobodnie swoim czasem, musi pozostawać w pobliżu pojazdu, ze względu na dynamicznie zmieniającą się sytuację oraz z uwagi na konieczność zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Najczęściej w takich okolicznościach pojazd znajduje się na pasie drogowym, co powoduje brak możliwości oddalenia się od pojazdu na dłuższy czas. Zatem kierowca nie może zarejestrować swojej aktywności jako odpoczynku lub przerwy.
Kierowca był świadkiem wypadku i składał zeznania – jak kwalifikować przerwę w prowadzeniu
Uczestnictwo w zdarzeniu drogowym wymaga prawidłowego udokumentowania. Bardzo często dla zawodowego kierowcy bycie przypadkowym świadkiem wypadku pociąga za sobą konsekwencje w postaci przekroczenia dopuszczalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu, co przekłada się na odebranie odpoczynku dziennego w niepełnym wymiarze.
Treść art. 6 ustawy o czasie pracy kierowców wskazuje, że czasu poświęconego na składanie zeznań kierowca nie zarejestruje również jako innej pracy. Ustawodawca wskazał konkretne przypadki, w których kierowca wykonuje pracę, takie jak prowadzenie pojazdu, czynności załadunkowo-rozładunkowe, czynności spedycyjne, codzienna obsługa pojazdu, wszelkie inne prace związane z realizacją zadania przewozowego, prace związane z zapewnieniem bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy, formalności administracyjne oraz utrzymanie w czystości pojazdu.
Logiczny wywód prowadzi do wniosku, że skoro kierowca nie może zarejestrować czasu spędzonego na składaniu zeznań jako odpoczynku oraz innej pracy, to powinien skorzystać z aktywności dyspozycji. Z art. 10 ustawy o czasie pracy kierowców wynika, że dyspozycja odnosi się do sytuacji, kiedy kierowca nie odbiera przerwy i odpoczynku, ale pozostaje w gotowości do rozpoczęcia lub kontynuowania prowadzenia pojazdu. Według ustawodawcy okresy pozostawania do dyspozycji obejmują w szczególności, między innymi, czas oczekiwania w związku z ograniczeniami w ruchu drogowym. Zatem zarejestrowanie czasu poświęconego na składanie zeznań w związku z byciem świadkiem zdarzenia drogowego jako czasu dyspozycji będzie jak najbardziej prawidłowym i jedynym uzasadnionym prawnie rozwiązaniem.
Zobacz także:
