Jakie postoje w trakcie pracy kierowcy są nieuzasadnione i niewliczane do czasu pracy kierowcy

Prawidłowe wykorzystanie dostępnego czasu jazdy i pracy wiąże się z koniecznością skutecznego ograniczania nieuzasadnionych przestojów w czasie pracy kierowcy. Zgodnie z treścią art. 7 ustawy o czasie pracy kierowców, do czasu pracy kierowcy nie wlicza się między innymi nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu. W celu zrozumienia, czym są nieusprawiedliwione przestoje, należy sięgnąć do art. 7 rozporządzenia Rady (WE) 561/2006, zgodnie z którym po okresie prowadzenia pojazdu trwającym 4,5 godziny kierowcy przysługuje ciągła przerwa trwająca co najmniej 45 minut, chyba że kierowca rozpoczyna okres odpoczynku. Oczywiście wskazana przerwa może być zastąpiona przerwą długości co najmniej 15 minut, po której powinna nastąpić przerwa długości co najmniej 30 minut, odebrane z zachowaniem zgodności z przepisami akapitu pierwszego.

Ponadto o konieczności odebrania przez kierowcę przerwy stanowi art. 13 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców, zgodnie z którym po sześciu kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa odpowiedniej długości: minimum 30 minut, jeżeli liczba godzin pracy nie przekracza dziewięciu godzin lub 45 minut, jeżeli liczba godzin pracy wynosi więcej niż dziewięć godzin.

W konsekwencji przepisy ściśle określają minimalny wymiar przerw kierowcy, nie określają jednak wymiaru maksymalnego. W tym przypadku określenie dopuszczalnego maksimum przerw przysługujących kierowcom należy do przedsiębiorcy, który powinien wprowadzić odpowiednie zapisy w obwieszczeniu lub regulaminie, w zależności od liczby pracowników. Prawidłowe zapisy pozwalają osobie prowadzącej ewidencję czy rozliczającej kierowców uznawać za niedopuszczalne wszystkie części przerw wykraczające poza okresy wskazane w zapisach wewnątrzzakładowych.

Ważnym elementem, o którym nie można zapomnieć, jest umożliwienie kierowcy ustosunkowania się do sporządzonej ewidencji z terminie określonym przez przedsiębiorcę. W ten sposób zabezpieczamy się przed zarzutem niewłaściwego i niezgodnego ze stanem faktycznym sporządzenia ewidencji. Musimy mieć na uwadze, że nie każdy postój powyżej wymaganych 45 minut jest postojem nieuzasadnionym. Jednocześnie kierowca powinien mieć świadomość, że wykazanie innej czynności wymaga zarejestrowania w tachografie odpowiedniej aktywności, która w takim przypadku nie będzie przerwą.