Wykonywanie przewozu w załodze powoduje, że dzienny odpoczynek kierowców musi przypadać w ciągu 30 godzin od zakończenia poprzedniego odpoczynku dziennego lub tygodniowego. Ustawodawca dla nich minimalną długość odpoczynku na poziomie 9 godzin i jest to odpoczynek regularny, a nie skrócony. W efekcie pozostałe 21 godzin może być w całości przeznaczone na pracę. W interesie pracodawcy leży maksymalne wykorzystanie czasu prowadzenia pojazdu przez wszystkich kierowców, co jest możliwe w przypadku załóg 2-osobowych.
Czas jazdy 3-osobowej załogi
Czas prowadzenia pojazdu przez 3-osobową załogę będzie wynosił około 20 godzin, czyli tyle, ile maksymalnie mogłoby jechać 2 kierowców. A koszt okaże się znacznie większy, gdyż dwukrotnie zapłacimy za dyżur.
Zakładając prawidłową organizację pracy kierowców, przerwy związane ze:
-
zmianami za kierownicą,
-
koniecznością załatwienia potrzeb fizjologicznych,
-
spożywaniem posiłków czy
-
tankowaniem paliwa
powinny zmieścić się w godzinie, dopełniając 30-godzinny okres (20 godzin prowadzenia pojazdu, 9 godzin odpoczynku i 1 godzina na przesiadki itp.).
3-osobowa załoga nie będzie w stanie prowadzić pojazdu dłużej, gdyż nierozdysponowana pozostaje jedynie godzina, w ramach której poza dodatkowym czasem jazdy muszą zmieścić się wszystkie postoje związane ze zmianą kierowcy oraz przełożeniem kart lub tarczek w tachografie. Nieuniknione może się również okazać tankowanie pojazdu oraz robienie postojów dla pasażerów.
Ponadto załoga 3-osobowa wiąże się z większymi kosztami, ponieważ godziny spędzone na fotelu pasażera, przypadające poza normalnymi godzinami pracy kierowcy, muszą być kwalifikowane jako dyżur. Za to pracownikowi przysługuje wynagrodzenie nie niższe niż 50% stawki godzinowej z jego pensji zasadniczej. W takiej sytuacji dyżur będzie pełniło jednocześnie dwóch kierowców.
-
art. 4 lit. o, art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 382/85 (Dz.Urz. UE l.102 z 11 kwietnia 2006 r.),
-
art. 9 ust. 3 i 6 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz.U. z 2012 r. poz. 1155 ze zm.).
Zobacz także:
