W ramach przyjętych zasad rachunkowości jednostki mogą stosować uproszczenia pozwalające oszczędzić czas i pracę. Mogą one dotyczyć np. definiowania momentu ewidencji rozrachunków na przełomie okresów sprawozdawczych, wyceny zapasów oraz ewidencji niskocennych składników majątku. Przyjęte rozwiązania nie mogą jednak wpływać na obowiązek zapewnienia wykazania w księgach rachunkowych wszystkich danych, które są istotne w procesie podejmowania decyzji gospodarczych.
Łączenie metod ewidencji jako sposób uproszczenia ksiąg rachunkowych
Kategoria: Rachunkowość budżetowa
Data: 28-06-2017 r.
Wprowadzając uproszczenia, w ewidencji środków trwałych należy brać pod uwagę wartość początkową pojedynczych składników majątkowych oraz ilość i wartość operacji gospodarczych wykonywanych w danej jednostce w odniesieniu do danego rodzaju składników majątkowych. Może się bowiem okazać, że z uwagi na dużą ilość dokonywanych transakcji łącznie stanowią znaczną wartość, której pominięcie może zniekształcać w sposób istotny ocenę struktury majątkowej jednostki.
Jednostki oświatowe, w tym także należące do sektora finansów publicznych, są zobowiązane do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z przepisami rachunkowymi. Jeśli zatem rozporządzenie ministra finansów w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych (…) nie zawiera w danej materii odrębnych uregulowań, jednostki publiczne powinny brać pod uwagę zapisy ustawy o rachunkowości.
Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o rachunkowości kierownik jednostki, uwzględniając rodzaj oraz wartość poszczególnych grup rzeczowych składników aktywów obrotowych posiadanych przez jednostkę, powinien podjąć decyzję o zastosowaniu jednej z metod prowadzenia ksiąg pomocniczych dla tych grup składników. Chodzi tu o:
- ewidencję ilościowo-wartościową, w której dla każdego składnika ujmuje się obroty i stany w jednostkach naturalnych i pieniężnych;
- ewidencję ilościową obrotów i stanów prowadzoną dla poszczególnych składników lub ich jednorodnych grup wyłącznie w jednostkach naturalnych - wyceny należy dokonać na koniec roku budżetowego;
- odpisywanie w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu lub produktów gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustalaniem stanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość tego stanu, nie później niż na dzień bilansowy;
- ewidencję wartościową obrotów i stanów towarów oraz opakowań, prowadzoną dla punktów obrotu detalicznego lub miejsca składowania, której przedmiotem zapisów są tylko przychody, rozchody i stany całego zapasu.
Podstawa prawna:
- Ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz.1870.).
- Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 1047 ze zm.).
- Rozporządzenie ministra finansów z 5 lipca 2010 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, jednostek budżetowych, samorządowych zakładów budżetowych, państwowych funduszy celowych oraz państwowych jednostek budżetowych mających siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 760).
Zobacz także:
Tagi: dowody księgowe, środki trwałe
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
