Ewidencja wydatków dotyczących rozmów telefonicznych i abonamentu za Internet

Od 1 stycznia 2016 r. w rozporządzeniu w sprawie klasyfikacji budżetowej objaśnienie do § 4360 „Opłaty z tytułu zakupu usług telekomunikacyjnych” zostało uchylone. Zmiana ta ma zastosowanie do opracowania projektu ustawy budżetowej oraz projektów uchwał budżetowych na 2016 rok. Od 1 stycznia 2015 r. wydatki na telefony stacjonarne, komórkowe oraz na Internet zostały połączone i w § 4360 należy ujmować zarówno zakup usług telekomunikacyjnych (stacjonarnych i komórkowych), jak i dostępu do sieci internetowej.
Definicja pojęcia „usługa telekomunikacyjna” jest zawarta w ustawie Prawo telekomunikacyjne i oznacza usługę polegającą głównie na przekazywaniu sygnałów w sieci telekomunikacyjnej. Każda usługa telekomunikacyjna wymagająca przetworzenia danych o lokalizacji jest określana jako usługa o wartości wzbogaconej.

Usługi oferowane przez sieć telekomunikacyjną można podzielić na usługi podstawowe i usługi dodatkowe. Usługi podstawowe dzielą się na:

• teleusługi (teleservices), czyli usługi umożliwiające zestawienie pewnych, zdefiniowanych w odniesieniu do danego standardu sieci, połączeń, np. zwykłe połączenie telefoniczne (głosowe), połączenie alarmowe, wysłanie wiadomości SMS, zapewniające w tym celu współpracę różnych elementów sieciowych i terminali końcowych (usługa taka jest traktowana jako dostarczenie funkcjonalności wspomagających różne kwestie, takie jak naliczanie opłaty, kodowanie i dekodowanie informacji czy odpowiednie zestawienia połączenia do użytkownika końcowego);
• usługi przenoszenia (bearer services), związane bezpośrednio z przesyłaniem danych w sieci.

Usługi dodane to usługi nieobjęte specyfikacją dla standardu, na którym jest oparta sieć. Mogą one kontrolować usługi objęte specyfikacją bądź wykorzystywać je do dostarczenia abonentowi dodatkowych treści i możliwości, co poszerzy ofertę operatora. Usługi kontrolujące usługi podstawowe bazują zwykle na platformie sieci inteligentnych, np. serwis prepaid, który kontroluje ilość środków na koncie abonenta i może w każdej chwili zakończyć połączenie lub transmisję danych. Przykładem usług, które wykorzystują usługi podstawowe do zaoferowania informacji lub możliwości nieobjętych specyfikacją sieci, mogą być: umożliwienie abonentom wysyłania MMS, głosowania za pomocą SMS, nagrywania się i odsłuchiwania poczty głosowej lub tzw. video on demand.

W § 4300 „Zakup usług pozostałych” ujmuje się wydatki na zakup usług (z wyjątkiem: usług świadczonych przez osoby fizyczne, objętych paragrafami: od 401 do 403, 405, 406, od 408 do 410 i 417, oraz usług wymienionych w paragrafach: od 426 do 429, od 432 do 440, od 461 do 463 i 470).