Rzeczowe aktywa trwałe i wartości niematerialne różnią się ujmowaniem nakładów ponoszonych po początkowym ujęciu składnika aktywów. O ile w przypadku środków trwałych podmiot powinien dokonać analizy związku między poniesionymi nakładami a potencjalnym wzrostem wartości użytkowej, o tyle w odniesieniu do wartości niematerialnych generalnie taka analiza nie jest konieczna.
Amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych – 10 różnic w UoR i MSR
Kategoria: MSR/MSSF
Data: 23-07-2015 r.
MSR – inaczej niż polskie prawo podatkowe i bilansowe – zakłada, że mogą być wartości niematerialne o określonym i nieokreślonym czasie użytkowania. Przydzielenie do jednej lub drugiej kategorii będzie miało określone konsekwencje związane z wyceną na kolejne dni bilansowe.
Zgodnie z MSR 38 nie można aktywować ulepszeń wartości niematerialnych, chyba że:
-
jest prawdopodobne, że nakłady te umożliwią wytwarzanie przez składnik aktywów przyszłych korzyści ekonomicznych oraz
-
nakłady można ustalić i przyporządkować do danego składnika aktywów w sposób wiarygodny.
W takiej sytuacji mamy do czynienia z nową wartością niematerialną. W związku z tym późniejsze nakłady na ujęty już składnik wartości niematerialnych są ujmowane w ciężar rachunku zysków i strat oraz traktowane jako nakłady niezbędne do utrzymania pierwotnie oszacowanych korzyści możliwych do osiągnięcia z tego składnika.
MSR 38 nakazuje także analogiczne postępowanie w odniesieniu do późniejszych nakładów na marki firmowe, tytuły czasopism, tytuły wydawnicze, wykazy odbiorców i pozycje o podobnym charakterze. Niezależnie od tego, czy są one nabyte, czy też wytworzone przez jednostkę gospodarczą we własnym zakresie, należy je zawsze ujmować w ciężar rachunku zysków i strat, co ma zapobiec ujmowaniu wartości firmy wytworzonej przez jednostkę.
Porównanie regulacji UoR MSR 38 Wartości niematerialne
|
MSR 38 |
UoR |
|
Określa sposoby ujmowania, wyceny i ujawniania wartości niematerialnych, których nie omawiają inne standardy. Zezwala na wycenę wartości niematerialnych i prawnych według ich wartości godziwej i nie wymaga corocznej weryfikacji okresu użytkowania, metody amortyzacji i wartości końcowej. Odpisy amortyzacyjne kosztów prac rozwojowych są dokonywane według okresu użytkowania. |
Nie zezwala na wycenę wartości niematerialnych i prawnych według ich wartości godziwej. Wymaga okresowej weryfikacji okresu użytkowania, metody amortyzacji i wartości końcowej. Okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych kosztów prac rozwojowych nie może przekroczyć 5 lat. |
|
Wartości niematerialne o nieokreślonych okresach użytkowania nie podlegają amortyzacji, lecz są poddawane corocznemu testowi utraty wartości. Jeżeli kwota możliwa do odzyskania jest niższa od wartości bilansowej, wykazuje się odpis z tytułu utraty wartości. Jednostka bierze także pod uwagę to, czy dana wartość niematerialna ma nadal nieokreślony okres użytkowania. |
Nie ma takiej kategorii, wszystkie wartości niematerialne i prawne muszą być amortyzowane. |
|
Późniejsze nakłady na dany składnik aktywów niematerialnych po jego nabyciu lub wykonaniu ujmuje się zazwyczaj jako koszty. Tylko w rzadkich przypadkach daje się tu spełnić wymogi dotyczące ujęcia aktywów. |
Analogiczne podejście do MSSF. |
|
MSSF wymagają podziału działań na część badawczą i rozwojową. Koszty poniesione na etapie prac rozwojowych mogą podlegać kapitalizacji przy spełnieniu szczegółowych warunków. |
Brak regulacji w zakresie wydzielenia etapu prac badawczych i rozwojowych. |
|
Weryfikacja okresu użytkowania, metody amortyzacji oraz wartości końcowej – coroczna. |
Wymagana okresowo, przy czym nie zdefiniowano częstotliwości przeprowadzania weryfikacji. |
|
Wycena aktywów niematerialnych według wartości godziwej jest dozwolona w określonych sytuacjach. |
Wycena aktywów niematerialnych według wartości godziwej jest niedozwolona. |
Podstawa prawna:
art. 3 ust. 1, art. 32, art. 33 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.).
Zobacz także:
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
