Zgodnie z art. 32 ust. 3 ustawy o rachunkowości na dzień przyjęcia środka trwałego do używania należy ustalić okres lub stawkę i metodę amortyzacji. Poprawność stosowanych okresów i stawek amortyzacji środków trwałych powinna być przez jednostkę okresowo weryfikowana, powodując odpowiednią korektę dokonywanych w następnych latach obrotowych odpisów amortyzacyjnych. Jeśli na pzykład ekonomiczna wartość modernizowanego budynku nie wyniesie 3 lat, a zdecydowanie więcej to kryterium najmu 3-letniego nie powinno stanowić podstawy ustalenia stawki amortyzacyjnej odnośnie nakładów w obcym środku trwałym.
Amortyzacja możliwa dopiero po przyjęciu środka trwałego do używania
Odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych od środka trwałego dokonuje się drogą systematycznego, planowego rozłożenia jego wartości początkowej na ustalony okres amortyzacji. Przy ustalaniu okresu amortyzacji i rocznej stawki amortyzacyjnej uwzględnia się okres ekonomicznej użyteczności środka trwałego.
Kwesta amortyzacji nakładów w obcym środku trwałym uregulowana została także na gruncie prawa podatkowego. Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o CIT amortyzacji podlegają również, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych. Inwestycja w obcym środku trwałym to - jak sama nazwa wskazuje - nakłady poniesione na obcy środek trwały, który jest wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy, np. najmu, dzierżawy lub innej o podobnym charakterze.
