Zaliczenie świadczeń urlopowych do kosztów zależy od liczby etatów

Firmy często ponoszą wydatki na wypłatę dofinansowania do wypoczynku pracowników. Tego rodzaju wydatki bywają ponoszone zgodnie z zakładowymi układami zbiorowymi, ale nie zawsze przedsiębiorstwa tworzą zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Problemy z zaliczeniem tego rodzaju wydatków do kosztów podatkowych pojawiają się, gdy przedsiębiorstwo zatrudnia więcej niż 20 pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty).

Podatnicy muszą pamiętać, że w sytuacji gdy rezygnują z utworzenia ZFŚS, a podstawą do wypłaty dofinansowania do wypoczynku jest układ zbiorowy pracy, wówczas wydatki poniesione na wypłatę dofinansowań do wypoczynku nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT.

W takiej właśnie sprawie wypowiedział się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim, który przypomniał, że dla pracodawców, którzy zgodnie z ustawą o ZFŚS mają obowiązek tworzenia funduszu (a więc zatrudniających według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty), niemożliwe jest wypłacenie świadczenia urlopowego w miejsce tworzenia funduszu.

Sąd zwrócił uwagę, że „świadczenia urlopowego”, o jakim mowa w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT, nie można utożsamiać z wypłacanymi pracownikom świadczeniami związanymi z dofinansowaniem do urlopu, nawet jeżeli są wypłacane raz w roku w wysokości nie przekraczającej odpisu podstawowego i przy uwzględnieniu proporcji do wymiaru czasu pracy pracownika.

Trzeba jednakże pamiętać, że zatrudnianie powyżej 20 pracowników nie jest tożsame z zatrudnianiem co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Pracodawca może np. zatrudniać 30 pracowników na ½ etatu .