Wydatki na zakup od importera samochodów usług polegających na dostosowywaniu przez nich punktów sprzedaży i punktów serwisowych do określonych standardów, które z jednej strony mają sprzyjać zwiększeniu sprzedaży poprzez lepszą identyfikację marki, a z drugiej służyć ograniczeniu niepożądanych kosztów (np. napraw gwarancyjnych), spełnia kryteria zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Nakłady te zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy poniesieniem przedmiotowych wydatków a możliwością generowania przychodów podatkowych z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, jak też zabezpieczeniem/zachowaniem źródła tych przychodów.
Wydatki na przyłączenie do sieci dystrybutorów będą kosztem podatkowym
Diler samochodowy przyłączywszy się do sieci dystrybutorów musi liczyć się z koniecznością poniesienia wielu nakładów. Zwykle charakter czynności, które muszą być dokonane w związku z przyłączeniem sieci dystrybucyjnej, szczegółowo określają umowy. Czasami sprzedawcą usług związanych z przyłączeniem do sieci jest bezpośrednio importer, czasem inne podmioty. Duża część tych kosztów może zostać zaliczona do kosztów podatkowych.
Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać, mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien przynajmniej potencjalnie wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności.
Wydatki na nabycie usług związanych z dostosowywaniem przez dilerów ich punktów sprzedaży do standardów wymaganych dla autoryzowanych dilerów będą kosztami uzyskania przychodów potrącanymi w całości w dacie ich poniesienia, na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.
Zgodnie z definicją określoną w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Zobacz także:
