Wydatki na odzież ochronną mogą być kosztem podatkowym

Specyfika prowadzenia niektórych rodzajów działalności gospodarczej powoduje, że dokonując zakupu określonego rodzaju odzieży ochronnej, w niektórych przypadkach można ten wydatek zaliczyć do kosztów podatkowych, a w innych (nawet jeżeli chodzi o taki sam rodzaj odzieży) - już nie.

Podatnik zaliczając określone wydatki do kosztów podatkowych musi wykazać związek przyczynowo-skutkowy oraz przedstawić rzeczowe argumenty wskazujące na ich celowość i racjonalność z punktu widzenia uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Takie wydatki nie mogą również zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ustawy o PIT.

Wydatki na odzież ochronną mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tylko i wyłącznie w sytuacji, jeśli nie mają one charakteru osobistego. Wydatki osobiste to takie, które nie mają na celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia tego źródła przychodu. Nie mogą więc stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zakup odzieży i obuwia dla potrzeb wykonywanej działalności gospodarczej należy oceniać na tle przepisów prawa pracy lub innych przepisów branżowych. Jeżeli ze względu na wymagania sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy jest się zobowiązanym do wykonywania pracy w odzieży ochronnej, to wydatki poniesione na jej zakup można uznać za wydatki niezbędne do uzyskania przychodów w związku z prowadzonym biznesem.

Dla przykładu za odzież ochronną, przy świadczeniu usług medycznych (pielęgniarskich), można uznać specjalną odzież ochronną typu fartuchy, rękawiczki noszone tylko w związku z wykonywaną pracą (wykonywaniem usług pielęgniarskich).