Strata z powodu przeterminowanych towarów w kosztach podatkowych

Kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem tych wyliczonych przez ustawodawcę jako tzw. wydatki niepotrącalne. Przepisy ustawy o CIT wyłączają z kosztów podatkowych niektóre straty, np. te powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności, jednak takich ograniczeń ustawodawca nie przewidział wprost w odniesieniu do strat w środkach obrotowych, które utraciły przydatność gospodarczą.

Skoro towary handlowe są nabywane w celu dalszej odsprzedaży (a więc wykazują związek z przychodami podatnika) i jednocześnie związane z nimi straty nie zostały definitywnie uznane za koszty niepotrącalne, to wolno zaliczyć je do kosztów podatków. Nie ma przy tym znaczenia, że w wyniku przeterminowania wskazanych artykułów spożywczych przychód nie zostanie przez podatnika osiągnięty.

Wartość przeterminowanych towarów w cenie ich nabycia można zakwalifikować do ogólnych kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, których nie można powiązać z konkretnym przychodem.

Straty w towarach handlowych wolno zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko wtedy, gdy ich wystąpienie nie było wynikiem zaniedbań ze strony podatnika lub braku zachowania przez niego należytej staranności w celu uniknięcia zepsucia tych towarów. W przypadku gdy podatnik swoim działaniem lub zaniechaniem ewidentnie przyczynił się do powstania tej straty, wówczas nie będzie ona kosztem uzyskania przychodów.

Aby było możliwe zaliczenie omawianych strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów, należy je odpowiednio udokumentować. Podatnik ma obowiązek wykazać, że straty nie powstały w wyniku jego zaniedbań, lecz są typowym zjawiskiem w prowadzonej przez niego działalności.