Nie wszyscy podatnicy mogą wybrać duży urząd skarbowy

W Polsce oprócz zwykłych urzędów skarbowych funkcjonują także wyspecjalizowane, przeznaczone do obsługi wybranych kategorii podatników. Popularnie nazywa się je „dużymi urzędami skarbowymi”, ze względu na to, że pod zakresem ich właściwości są z reguły duże firmy.

Aktualnie działa 20 wyspecjalizowanych urzędów skarbowych, na czele których stoją naczelnicy:

• Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu,
• Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy,
• Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie,
• Lubuskiego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze,
• Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi,
• Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie,
• Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie,
• Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie,
• Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu,
• Urzędu Skarbowego w Opolu,
• Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie,
• Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku,
• Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku,
• Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu,
• Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej,
• Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach,
• Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie,
• Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu,
• Drugiego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Kaliszu,
• Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie.

Jednostkami podlegającymi pod urzędy skarbowe przeznaczone do obsługi tzw. dużych podatników są:

• podatkowe grupy kapitałowe,
• banki,
• zakłady ubezpieczeń społecznych,
• jednostki działające na podstawie przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz przepisów o funduszach inwestycyjnych,
• jednostki działające na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
• oddziały lub przedstawicielstwa przedsiębiorstw zagranicznych,
• osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które:

a) w ostatnim roku podatkowym osiągnęły przychód netto, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług o równowartości co najmniej 5 mln euro według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na koniec roku podatkowego albo
b) jako rezydenci, w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, biorą udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwami położonymi za granicą lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale takich przedsiębiorstw bądź
c) są zarządzane bezpośrednio lub pośrednio przez nierezydenta, w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, lub nierezydent dysponuje co najmniej 5% głosów na zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu albo
d) jako rezydenci, w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, jednocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym, w rozumieniu innych ustaw, lub w jego kontroli albo posiadają jednocześnie udział w kapitale takich podmiotów.

Nie wszyscy podatnicy podlegają wyspecjalizowanym urzędom skarbowym. Taki obowiązek nie wystąpi np. u osób fizycznych, nawet jeśli prowadzą działalność gospodarczą i np. wartość ich przychodu netto ze sprzedaży towarów i usług osiągnęła na koniec roku podatkowego równowartość 5.000.000 euro. To samo dotyczy spółek jawnych.

Przepisy przewidują także możliwość powrotu takich podmiotów do zwykłego urzędu skarbowego w przypadku ustania przesłanek uzasadniających podleganie pod urząd wyspecjalizowany, np. w związku ze spadkiem obrotów.