Komu trzeba odmówić wypłaty trzynastki za 2016 rok

Ustawa o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej wskazuje okoliczności, w których pozbawienie pracownika trzynastki następuje z mocy prawa.

Nieusprawiedliwiona nieobecność w pracy trwająca dłużej niż 2 dni powoduje obligatoryjne pozbawienie pracownika trzynastki pod warunkiem jednak, że dni nieobecności następują bezpośrednio po sobie.

Pozbawienie pracownika prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego z powodu stawienia się do pracy lub przebywania w pracy w stanie nietrzeźwości wymaga udowodnienia tej okoliczności. Dyrektor przedszkola musi wykazać, że pracownik naruszył obowiązek zachowania trzeźwości w miejscu pracy. Podstawą może być kara porządkowa, nałożona na pracownika z tego powodu. Może to być również protokół sporządzony na tę okoliczność bądź wyniki badania trzeźwości przeprowadzone zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W przypadku nauczycieli niektóre kary dyscyplinarne skutkują pozbawieniem prawa do trzynastki. Dotyczy to kary:

• zwolnienia z pracy,
• zwolnienia z pracy z zakazem przyjmowania ukaranego do pracy w zawodzie nauczycielskim w okresie 3 lat od ukarania,
• wydalenia z zawodu.

Nauczyciel ukarany karą dyscyplinarną nagany ma prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego.

Podstawą utraty prawa do trzynastki jest wymierzenie kary dyscyplinarnej. Orzeczenie nakładające tę karę musi być więc prawomocne. W okresie, kiedy przeciwko nauczycielowi toczy się postępowanie dyscyplinarne, trzynastka mu przysługuje. Gdyby jednak nauczyciel został zawieszony w obowiązkach w związku z toczącym się postępowaniem dyscyplinarnym i pozostawał w zawieszeniu przez okres dłuższy niż 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym, to również nie miałby prawa do trzynastki, ale w tym wypadku z uwagi na to, że nie przepracował wymaganych 6 miesięcy.

Jedną z przesłanek utraty prawa do trzynastki jest rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika. Pracownik traci prawo do trzynastki w wyniku zastosowania takiego rozwiązania, niezależnie od tego, czy jest ono zgodne z prawem. Dopiero prawomocne orzeczenie sądu przywracające pracownika do pracy bądź zasądzające na jego rzecz odszkodowanie powoduje, że pracownik może się ubiegać o zaległą trzynastkę.

Zaznacza się, że przesłanką utraty trzynastki nie jest samo ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, lecz rozwiązanie stosunku pracy i to data tej czynności wskazuje, za który rok pracownik zostanie pozbawiony trzynastki.

Mimo iż okres przebywania na urlopie dla poratowania zdrowia nie pozbawia nauczyciela prawa do trzynastki, jeżeli z tego powodu nie przepracuje w danym roku co najmniej 6 miesięcy, to jednak nauczyciel taki nie zawsze otrzyma trzynastą pensję.

Uwzględnieniu podlega każdy okres korzystania z urlopu dla poratowania zdrowia, niezależnie od tego, czy urlop ten został przyznany zgodnie z prawem.

Korzystanie z urlopów związanych z rodzicielstwem uprawnia do dodatkowego wynagrodzenia mimo nieprzepracowania co najmniej 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym. Dotyczy to nie tylko urlopu macierzyńskiego, ale również dodatkowego macierzyńskiego, rodzicielskiego, ojcowskiego, urlopu na warunkach macierzyńskiego oraz dodatkowego urlopu na warunkach macierzyńskiego.

Tak jak w przypadku urlopu dla poratowania zdrowia, może się okazać, że pracownica wskutek korzystania z całego pakietu urlopów związanych z rodzicielstwem nie przepracuje ani jednego dnia w roku kalendarzowym. W konsekwencji nie otrzyma ona dodatkowego wynagrodzenia rocznego.

Ustalając prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego dla pracownika, który korzystał z jednego z ww. urlopów, należy rozważyć, czy istotne jest pytanie, czy gdyby pracownik nie korzystał z takich urlopów, to przepracowałby co najmniej 6 miesięcy? Odpowiedź przecząca oznacza, że pracownik nie nabywa prawa do trzynastki.