Pracownik A.B. pracował w spółce L. (będącej producentem urządzeń do cięcia) jako specjalista ds. handlowych. Zajmował się sprzedażą części kontrahentom spółki. W lutym 2013 r. przeprowadzona została kontrola dokumentów magazynowych. Okazało się, że pracownik w 2011roku wystawił 48 dokumentów RW (rozchodu wewnętrznego), przekazujących części zamienne urządzeń na produkcję, do czego nie miał uprawnień (mógł je kierować jedynie do klientów). Jednocześnie pracownik nie był w stanie wyjaśnić co stało się z częściami na kwotę co najmniej 40.000 zł. Nie zostały one przekazane ani na produkcję ani sprzedane kontrahentom spółki. W konsekwencji pracodawca rozwiązał z podwładnym umowę o pracę dyscyplinarnie z art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy. Przy czym jako przyczynę wskazał pobieranie przez pracownika z magazynu spółki towarów handlowych, które nie zostały przekazane ani na produkcję ani sprzedane kontrahentom spółki, a wezwanie do rozliczenia pobranych części nie przyniosło rezultatu.
Skutki błędnego sformułowania dyscyplinarki
Kategoria: Zatrudnianie i zwalnianie
Data: 04-11-2013 r.
Gdy pracownik odwoła się od wręczonej mu dyscyplinarki, sąd będzie oceniał tylko te przyczyny dyscyplinarnego zwolnienia, które zostały wskazane w pisemnym oświadczeniu pracodawcy. Nie można już przywoływać innych okoliczności – wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z 14 lutego 2013 r. (VPa 12/13).
Pracownik uznał „dyscyplinarkę” za nieuzasadnioną i zażądał przed sądem odszkodowania. Sąd rejonowy nie uwzględnił jednak tego powództwa. Wskazał, że A. B. wpisując w 48 dokumentach RW ogólnie oznaczenie „produkcja”, skutecznie uniemożliwił pracodawcy zlokalizowanie miejsca, w którym znajdują się opisane w nich części zamienne. Stanowiło to, w ocenie sądu, rażące naruszenie podstawowego obowiązku dbałości o dobro pracodawcy i powierzone mienie. A.B. złożył apelację od tego wyroku.
Tymczasem Sąd Okręgowy w Legnicy, wyrokiem z 14 lutego 2013 roku, zmienił wyrok sądu rejonowego i przyznał pracownikowi odszkodowanie w kwocie ponad 10 tys. zł. Zaznaczył, że w postępowaniu przez sądem I instancji ustalono jedynie, że pracownik we wskazanym w „dyscyplinarce” okresie, nie mając ku temu uprawnień, wystawiał dokumenty RW na produkcję w sposób uniemożliwiający rozliczenie towarów handlowych o wartości nie mniejszej niż 40.000 zł. Istnieje zatem zasadnicza różnica pomiędzy ustalonym w procesie sądowym zachowaniem powoda (wystawianiem wadliwych dokumentów), a wskazaną przyczyną rozwiązania umowy o pracę (nieuprawnionym pobieraniem części zamiennych z magazynu).
Źródło: wyrok Sądu Okręgowego w Legnicy z 14 lutego 2013 r., VPa 12/13.
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
Zobacz także
Polecane artykuły
Znajdź nas na Facebooku
