Pracownika, który przez swoja chorobę, dezorganizuje pracodawcy pracę można zwolnić. Zanim jednak przełożony podejmie decyzję w tym zakresie powinien wziąć pod uwagę także inne czynniki.
W niektórych przypadkach wypowiedzenie umowy o pracę, z powodu częstych nieobecności spowodowanych chorobą, może zostać uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Na ocenę dopuszczalności wypowiedzenia umowy z w tym przypadku wpływa bowiem także (oprócz długości zwolnień lekarskich oraz ich częstotliwości) wiele innych czynników, m.in.:
- zakładowy staż pracy pracownika,
- dotychczasowa postawa pracownika wobec obowiązków pracowniczych,
- wpływ jego nieobecności na zachowanie normalnego toku pracy w zakładzie,
- wpływ jego nieobecności na realizację zadań zakładu,
- fakt, czy niezdolność do pracy pracownika jest wynikiem wypadku przy pracy, choroby zawodowej lub niekorzystnych warunków pracy wynikających z naruszeń zasad BHP przez pracodawcę.
Inaczej będzie kształtowała się sytuacja długoletniego pracownika chorującego przez pół roku w wyniku wypadku przy pracy, inaczej zaś nowo zatrudnionego pracownika, który przechorował większość okresu próbnego.
Wypowiedzenie ze względu na chorobę a zdanie SN
Oceniając czy wypowiedzenie umowy o pracę ze względu na chorobę jest już w danym przypadku dopuszczalne, czy jeszcze nie, pracodawca nie ma łatwego zadania. Żaden przepis nie określa bowiem wyraźnych granic w tym zakresie. Sąd Najwyższy również nie wyznacza wyraźnych granic (typu: „od tylu dni nieobecności można zwalniać”), a jedynie daje pewne wskazówki:
Przykładowo, w wyroku z 6 listopada 2001 r. (sygn. akt I PKN 449/00, OSNP 2003/19/456) Sąd Najwyższy uznał, że wypowiedzenie umowy o pracę z uwagi na nieobecności spowodowane chorobą może być uznane za uzasadnione tylko wówczas, gdy pracodawca wykaże związek przyczynowy absencji konkretnego pracownika z naruszeniem swych istotnych interesów. Nie sprecyzował przy tym jednak co należy rozumieć pod pojęciem istotnych interesów pracodawcy. Wypowiedzenia nie uzasadnia również:
- choroba, która nie była przewlekła i definitywnie minęła (wyrok Sądu Najwyższego z 6 listopada 2001 r., sygn. akt I PKN 673/00, M.Prawn. 2004/1/34),
- choroba spowodowana niekorzystnymi warunkami pracy wynikającymi z rażących naruszeń zasad bhp (wyrok Sądu Najwyższego z 28 października 1998 r., sygn. akt I PKN 398/98, OSNP 1999/23/751), czy
- choroba (nawet długotrwała) długoletniego pracownika nienagannie wykonującego dotąd swoje obowiązki pracownicze (wyrok Sądu Najwyższego z 21 stycznia 2003 r., sygn. akt I PK 96/02, M.P.Pr.-wkł. 2004/2/5).
