Prawo do odpoczynku i umowa zlecenia

O problemie związanym z normami odpoczynku dla osób, które świadczą pracę na podstawie umów cywilnoprawnych pisaliśmy w artykule: Na umowie zlecenie też należy się odpoczynek 

Warto zaznaczyć, że umowa zlecenia to często podstawa jedynego źródła utrzymania. Problem odpoczynku nie powstaje w przypadku, gdy to dodatkowe incydentalne czynności wykonywane przez daną osobę. W przepisach próżno jednak szukać gwarancji odpoczynku dla osób, które korzystają z umów cywilnoprawnych. Co na to resort rodziny? 

Niestety w odpowiedzi na pismo Rzecznika Praw Obywatelskich nie znalazło się nic optymistycznego. Wynika z niej, że możliwość uregulowania prawa do odpoczynku dobowego osób świadczących pracę na podstawie umów cywilnych raczej nie jest prawdopodobna. 

Wynika to z prostej zasady, zgodnie z którą Kodeks pracy nie reguluje umów cywilnoprawnych, co do których przepisy zawiera Kodeks cywilny. Nie można narzucić więc na zleceniobiorców zasad obowiązujących pracowników w rozumieniu art. 2 Kodeksu pracy. Kodeks ten określa jedynie prawa stron stosunku pracy, a tym samym nie może odnosić się do sytuacji stron stosunku tworzonego umową cywilnoprawną. 

Przyznanie praw pracowników osobom korzystającym z umów zlecenia, wiązałoby się z koniecznością uregulowania także tych umów w Kodeksie pracy, a to z kolei prowadziłoby do konieczności zmiany definicji pracownika, pracodawcy i samego stosunku pracy. Wpłynęłoby to także na brzmienie przepisów Kodeksu cywilnego poświęconych umowom zlecenia. Trzeba jednak pamiętać, że nie zawsze umowa ta jest zawierana z osobą, która wykorzystuje ten stosunek pracy jako jedyne źródło zarobkowania.

Wprowadzenie regulacji dotyczących dobowego odpoczynku w Kodeksie cywilnym też jest zdaniem resortu niebezpieczne, bowiem ustawa ta określa zasady nawiązywania umów między - z założenia - równymi stronami. Żadna z nich nie jest podporządkowana, żadnej nie przysługuje kompetencja do jednostronnego rozstrzygania o prawach i obowiązkach drugiej strony.