Zastosowanie środków zapobiegawczych jest uzasadnione, gdy oskarżony nie stawia się na wezwania, stara się zatrzeć ślady lub zniszczyć dowody, nakłania świadków do składania fałszywych zeznań czy oddala się z miejsca zamieszkania. Oznacza to, że tylko zachowanie samego oskarżonego jest powodem do stosowania takich środków. Warto zatem wiedzieć, że w stosunku do zarządzających spółką z o.o. mogą zostać zastosowane następujące środki zapobiegawcze:
Prokurator może zastosować tymczasowe aresztowanie wobec członka zarządu
Kodeks postępowania karnego określa, że środki zapobiegawcze prokurator może stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, iż oskarżony popełnił przestępstwo. Ich stosowanie ma bowiem na celu zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania. Najbardziej dotkliwą formą ich stosowania przez prokuratora jest tymczasowe aresztowanie.
- tymczasowe aresztowanie
- poręczenia (majątkowe i społeczne)
- dozór Policji
- zawieszenie w czynnościach służbowych lub w wykonywaniu zawodu
- nakaz powstrzymania się od określonej działalności
- nakaz powstrzymania się od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów
- zakaz opuszczania kraju (połączony ewentualnie z zatrzymaniem paszportu).
Przesłanki środków zapobiegawczych
Stosowanie środków zapobiegawczych w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego ciężkiego przestępstwa powinno także wynikać z okoliczności, które potwierdziłyby takie zagrożenia. W tym przypadku mogą to być groźby ze strony oskarżonego, opinie biegłych psychiatrów albo notoryczne powracanie oskarżonego do popełniania przestępstw, i to przestępstw ciężkich. Jeżeli nie zachodzą wymienione przesłanki, nie ma podstaw do ich stosowania. Gdy w toku postępowania przesłanki te odpadną albo ulegną zmianie, środek zapobiegawczy należy uchylić albo zmienić na łagodniejszy .
- Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz. 483);
- ustawa z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz.U. z 1997 r. nr 89, poz. 555);
- ustawa z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz.U. 1997 r. nr 90, poz. 557);
- ustawa z 20 czerwca 1985 r. – ustawa o prokuraturze (Dz.U. z 1985 r. nr 31, poz. 138)
Zobacz także:
